گل دیفن باخیا
نام علمی : D_amoena
به نواحى حاره آمریكا تعلق دارد. این گونه، به طور متوسط شصت تا صد و بیست سانتىمتر رشد مىكند. برگهایش سبزند و لكههاى سفید یا كرم دارند. طول برگهاى آمونا پنجاه تا شصت سانتىمتر است.
گونه دیگرى به نام پیكتا D_PICTA كه بومى برزیل و كلمبیاست، برگهایى به رنگ سبز همراه با لكههاى سفید، كرم و یا نقرهاى دارد.
گونه پیكتا چهل سانتىمتر رشد مىكند و طول برگهایش سى سانتىمتر است.
در بعضى از واریتههاى پیكتا دمبرگها، شیرىرنگند.
روش پرورش دیفن باخیا
گرما:
به طور كلى گیاهى گرمادوست است و در زمستان مناسبترین درجه حرارت 13 تا 18 درجه سانتىگراد و در تابستان بیشتر از بیست و چهار درجه سانتىگراد است.
موقعى كه هوا خیلى گرم باشد، بهتر است به طور مرتب آب روى برگهایش پاشیده شود.
در هواى گرم اگر غبارپاشى نشود، برگهایش قهوهاى گشته، خود را جمع نموده و مىریزند. در این صورت بهتر است آن را به محل خنك منتقل كرده و آب بیشترى به آن بدهید.
در مورد اسپرى كردن آب روى برگهایش به این نكته توجه داشته باشید كه وقتى نور آفتاب روى برگهایش قرار دارد، نباید آنها را خیس كرد، زیرا در این صورت دچار سوختگى برگ گشته و روى پهنكبرگ لكههاى قهوهاى ظاهر خواهد شد.
نور:
دوستدار محیطى سایهروشن است. مناسبترین موقعیت، زمانى فراهم مىآید كه در محلى پرنور و به دور از تابش مستقیم آفتاب قرار داشته باشد.
در صورتى كه در محل كم نور و سایه براى مدت طولانى قرار گیرد، ساقهها و برگهایش استحكام خود را از دست داده و رشد بىرویه مىكنند. در این صورت گیاه زشت و بدقواره مىشود و ساقههایش خود را مىاندازند. در محیط بسیار پرنور كه نور آفتاب براى این گیاه مزاحمت ایجاد مىكند، برگها زیبایى و جلوه خود را از دست داده، دچار آفتابسوختگى خواهند شد.
علامت آفتابسوختگى، خشكى و قهوهاى شدن لبه و اطراف برگهاست.
آبیارى:
نیازش به آب متوسط است. در تابستان هر هفته دو تا سه بار و در زمستان فقط یك بار به آن آب بدهید.
روش دقیقتر براى پیدا كردن زمان آبیارى دیفنباخیا آن است كه اجازه بدهید سطح خاك خشك شود. هر وقت خاك رطوبت خود را از دست داد و خشك شد، به آن آب بدهید. آب كم، موجب توقف رشد و ریزش برگها مىگردد. البته ریزش برگهاى دیفن باخیا ممكن است علتهاى دیگرى نیز داشته باشد.
دیفن باخیا به آب زیاد حساسیت دارد. اگر به طور بىرویه به آن آب بدهید، خیلى زود دچار پوسیدگى ساقه مىگردد.
یك قارچ بیمارىزا به نام «بوترىتیس» در مواقعى كه رطوبت هوا زیاد بوده و گیاه در سرما قرار داشته باشد، یا آب زیادى به آن داده باشید، آبكى و لهیده شدن و پوسیدگى برگ و ساقه را به وجود مىآورد. ضمنا برگهاى پایینى زرد مىشوند. بنابراین بهتر است جنس خاك و محلى را كه گیاه در آن قرار دارد، از نظر نور و درجه حرارت بشناسید و با دقت و رعایت برنامه زمانبندى شده، به آن آب بدهید.
خاك:
مناسبترین خاك براى دیفن باخیا مخلوطى است از سه قسمت خاك جنگلى، خاك برگ، و یك قسمت خاك معمولى باغچه.
كودپاشى:
از اوایل بهار تا اواسط پاییز هر هفته یك بار به غلظت 3 گرم در لیتر كود تقویتى را در آب حل نموده و به گیاه بدهید.
تكثیر:
الف ـ در بهار قلمههایى به طول ده سانتىمتر از ساقه برداشته و به صورت عمودى در ماسه قرار دهید.
اب ـ در بهار قلمههایى به طول پنج سانتىمتر از ساقههاى ضخیم كه داراى چند جوانه هستند، برداشت كرده و به صورت افقى در ماسه قرار دهید.ج ـ پاجوشهایى كه كنار پایه اصلى سبز مىشوند، از گلدان خارج كرده و به گلدان دیگرى منتقل كنید
نكات مهم در نگهدارى دیفن باخیا
ریزش برگهاى دیفن باخیا مهمترین مشكل نگهدارى این گیاه است. البته در دیفن باخیاهاى مسن، ریزش برگهاى پایینى تا حدودى امرى طبیعى است.
با رعایت نكاتى كه گفتیم، مىتوان از ریزش برگها جلوگیرى كرد. اگر ریزش برگها تا حدى بود كه گیاه زشت و بد منظره شد، با روش قلمه به ازدیاد آن بپردازید.
توقف رشد دیفن باخیا هم موضوع مهمى است. با تغذیه بموقع و زیر و رو كردن خاكهاى سطحى و ایجاد تهویه كافى در خاك، براى رشد بیشتر تحریك مىشود.
توضیح:
بعد از برداشتن قلمه آن را یك روز در سایه نگهدارى كنید، تا شیرآبه داخل ساقه خشك شود.
WWW.AKE.BLOGFA.com www.ake.blogfa.com www.ake.blogfa.com .
در بعضى از واریتههاى پیكتا دمبرگها، شیرىرنگند.
روش پرورش دیفن باخیا
گرما:
به طور كلى گیاهى گرمادوست است و در زمستان مناسبترین درجه حرارت 13 تا 18 درجه سانتىگراد و در تابستان بیشتر از بیست و چهار درجه سانتىگراد است.
موقعى كه هوا خیلى گرم باشد، بهتر است به طور مرتب آب روى برگهایش پاشیده شود.
در هواى گرم اگر غبارپاشى نشود، برگهایش قهوهاى گشته، خود را جمع نموده و مىریزند. در این صورت بهتر است آن را به محل خنك منتقل كرده و آب بیشترى به آن بدهید.
در مورد اسپرى كردن آب روى برگهایش به این نكته توجه داشته باشید كه وقتى نور آفتاب روى برگهایش قرار دارد، نباید آنها را خیس كرد، زیرا در این صورت دچار سوختگى برگ گشته و روى پهنكبرگ لكههاى قهوهاى ظاهر خواهد شد.
نور:
دوستدار محیطى سایهروشن است. مناسبترین موقعیت، زمانى فراهم مىآید كه در محلى پرنور و به دور از تابش مستقیم آفتاب قرار داشته باشد.
در صورتى كه در محل كم نور و سایه براى مدت طولانى قرار گیرد، ساقهها و برگهایش استحكام خود را از دست داده و رشد بىرویه مىكنند. در این صورت گیاه زشت و بدقواره مىشود و ساقههایش خود را مىاندازند. در محیط بسیار پرنور كه نور آفتاب براى این گیاه مزاحمت ایجاد مىكند، برگها زیبایى و جلوه خود را از دست داده، دچار آفتابسوختگى خواهند شد.
علامت آفتابسوختگى، خشكى و قهوهاى شدن لبه و اطراف برگهاست.
آبیارى:
نیازش به آب متوسط است. در تابستان هر هفته دو تا سه بار و در زمستان فقط یك بار به آن آب بدهید.
روش دقیقتر براى پیدا كردن زمان آبیارى دیفنباخیا آن است كه اجازه بدهید سطح خاك خشك شود. هر وقت خاك رطوبت خود را از دست داد و خشك شد، به آن آب بدهید. آب كم، موجب توقف رشد و ریزش برگها مىگردد. البته ریزش برگهاى دیفن باخیا ممكن است علتهاى دیگرى نیز داشته باشد.
دیفن باخیا به آب زیاد حساسیت دارد. اگر به طور بىرویه به آن آب بدهید، خیلى زود دچار پوسیدگى ساقه مىگردد.
یك قارچ بیمارىزا به نام «بوترىتیس» در مواقعى كه رطوبت هوا زیاد بوده و گیاه در سرما قرار داشته باشد، یا آب زیادى به آن داده باشید، آبكى و لهیده شدن و پوسیدگى برگ و ساقه را به وجود مىآورد. ضمنا برگهاى پایینى زرد مىشوند. بنابراین بهتر است جنس خاك و محلى را كه گیاه در آن قرار دارد، از نظر نور و درجه حرارت بشناسید و با دقت و رعایت برنامه زمانبندى شده، به آن آب بدهید.
خاك:
مناسبترین خاك براى دیفن باخیا مخلوطى است از سه قسمت خاك جنگلى، خاك برگ، و یك قسمت خاك معمولى باغچه.
كودپاشى:
از اوایل بهار تا اواسط پاییز هر هفته یك بار به غلظت 3 گرم در لیتر كود تقویتى را در آب حل نموده و به گیاه بدهید.
تكثیر:
الف ـ در بهار قلمههایى به طول ده سانتىمتر از ساقه برداشته و به صورت عمودى در ماسه قرار دهید.
اب ـ در بهار قلمههایى به طول پنج سانتىمتر از ساقههاى ضخیم كه داراى چند جوانه هستند، برداشت كرده و به صورت افقى در ماسه قرار دهید.ج ـ پاجوشهایى كه كنار پایه اصلى سبز مىشوند، از گلدان خارج كرده و به گلدان دیگرى منتقل كنید
نكات مهم در نگهدارى دیفن باخیا
ریزش برگهاى دیفن باخیا مهمترین مشكل نگهدارى این گیاه است. البته در دیفن باخیاهاى مسن، ریزش برگهاى پایینى تا حدودى امرى طبیعى است.
با رعایت نكاتى كه گفتیم، مىتوان از ریزش برگها جلوگیرى كرد. اگر ریزش برگها تا حدى بود كه گیاه زشت و بد منظره شد، با روش قلمه به ازدیاد آن بپردازید.
توقف رشد دیفن باخیا هم موضوع مهمى است. با تغذیه بموقع و زیر و رو كردن خاكهاى سطحى و ایجاد تهویه كافى در خاك، براى رشد بیشتر تحریك مىشود.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند