گل پامچال

نام علمی : primula veris L

نام انگلیسی: cowslip

تیره: پامچال یا Primulaceae

مقدمه:

ریشه ، برگها و گلهای پامچال خاصیت دارویی دارند . مواد موثره آن خلط آور است و برای درمان آسم، تنگی نفس و همچنین برای مداوای بیماری های مربوط به معده، روده و کبد مورد استفاده قرار می گیرد.

داروهایی که از ماده موثره ریشه این گیاه ساخته و به فروش می رسد عبارتند از: کوردیت، رادیپون و اکسپکتین.

مشخصات گیاه

پامچال گیاهی است علفی ، چند ساله و متعلق به تیره پامچال که منشا آن اروپای مرکزی و آسیا گزارش شده است و به طور وحشی در جنگلها و بیشه زارها می روید.

پامچال دارای ریزومی استوانه ای به رنگ قهوه ای تیره به طول 10 سانتی متر بوده و ضخامت آن 5/0 سانتی متر می باشد. در قسمت فوقانی ریزوم، اثر برگها و ساقه های که در سالهای قبل از آن منشعب شده اند ،مشاهده می شود. از اندام مذکور ریشه هایی به رنگ زرد یا خاکستری به طول 20 25 سانتی متر و به ضخامت 1 میلی متر منشعب میگردند.

برگها تخم مرغی یا بیضوی شکل و دندانه دارند و به صورت طوقه در پای ساقه قرار می گیرند که مستقیما از قسمت فوقانی ریشه منشعب شده اند. نوک برگها بدون زاویه و کم و بیش منحنی شکل است. سطح برگها برجسته و مواج به نظر می رسد. برگهای جوان کمی خمیده هستند. طول برگها متفاوت است و به شرایط رویشگاه بستگی دارد. (بین 6 تا 10 سانتی متر) و پهنای آن 5/2 تا 3 سانتی متر است.

این برگها محتوی 2% ساپونین و 1% ویتامین ث است. گلهای پامچال در انتهای ساقه های بهنام هامپ قرار دارد که طول آن بین 10 تا 30 سانتی متر است و به صورت وارونه قرار می گیرد.. هامپ فاقد انشعابها یا هرگونه برگ می باشد.

گلها به طول 2 سانتی نتر و به شکل فنجان ، کمی پهن و دارای گلبرگهایی به رنگ زرد یا نارنجی هستند. این گلها در فصل بهار و بین ماهای فروردین - اردیبهشت تشکیل می شوند.

گلها حاوی مقادیر کمی اسانس ، ساپ.نین و تر کیبات فلاونوئیدی هستند.

میوه از نوع کپسول بوده و محتوی بذر های کوچکی به رنگ قهوه ای است. وزن هزاردانه، 1 تا 4/1 گرم است.

ریشه محتوی 5/0 تا 10% ساپونین با ساختمان تری ترپن است که شامل فنیل گلیکوزیدهایی نظیر پری ورین و پری مولارین و همچنین حاوی مقادیر فراوانی اسید پری مولیک می باشد.

نیازهای اکولوژیکی:

پامچال خاکهای قلیایی را ترجیح می دهد و در خاکهای حاوی مقادیر فراوان ترکیبات کلسیم، به خوبی رشد می کند. این گیاه می تواند خشکی را به مدت محدودی تحمل کند.

تکثیر گیاه:

کاشت و تکثیر این گیاه به وسیله بذر و به طریق رویشی انجام می شود.

تکثیر به وسیله بذر: اگر چه تکثیر پامچال از طریق بذر امکان پذیر است ، ولی روش مناسبی نیست زیرا رشد و نمو گیاهان به کندی صورت می گیرد، به طوری که پس از سه سال می توان ریشه ها را برداشت نمود.

تکثیر رویشی: تکثیر رویشی از طریق تقسیم بوته انجام می شود . اوایل بهار زمان مناسبی برای تکثیر پامچال است. پس از خارج کردن گیاهان 2 تا 3 ساله از خاک ، هریک را به چند بوته تقسیم و آنها را در ردیفهایی به فاصله 40 سانتی متر کشت می کنند. فاصله دو بوته روی ردیف 20 سانتی متر مناسب است.

گیاهانی که به طریق رویشی تکثیر می شوند رشد و نمو مناسبی دارند و پائیز سال بعد می توان محصول آنها را ( اعم از ریشه، ساقه یا گل) برداشت کرد.

برداشت محصول

اوایل بهار ، قبل از رویش گیاهان و همچنین در فصل پائیز، ریشهها محتوی حد اکثر مقدار مواد موثره می باشند، لذا در هر دو زمان یاد شده می توان آنه را برداشت کرد.

اگرچه در بعضی کشورها از آغاز گلدهی ریشه را برداشت می کنند، ولی بهترین زمان برداشت ریشه پائیز است. پس از برداشت، ریشه را کاملا شسته و تمییز می کنند و سپس در دمای 40 تا 45 سانتی گراد خشک می کنند.. گلها پس از برداشت بلافاصله باید خشک شوند. تاخیر در خشک کردن گلها ، باعث تغییر رنگ و کاهش مواد موثره آنها می شود.

از آنجا که برگها خاصیت دارویی دارند می توان آنها را به لحاظ داشتن ویتامینها و ساپونینها مورد استفاده قرار داد.

دمای مناسب برای خشک کردن برگها 70 تا 80 درجه سانتی گراد است. در این دما بدون هیچگونه آسیبی به برگها می توان آنها را خشک نمود.

زمان مناسب برای جمع آوری گلها هنگامی است که کاملاباز شده باشند. گلها را باید بدون کاسبرگها برداشت نمود.

معمولا از هر 3 تا 5/3 کیلوگرم ریشه تازه و 6 تا 7 کیلو گرم گل و کیلو گرم برگ پس از خشک شدن، یک کیلو گرم از هر یک حاصل می شود.

این گیاه داروئی ، خاصیت درمانی به شرح زیر دارد :

اختلالات تنفسی

جوشانده ریشه پامچال ، درمان کننده اختلالات تنفسی است .

جوشانده مذکور ،تنگی نفس ، سیاه سرفه ، برونشیت ، ذات الریه و سرفه های خشک را درمان می

نماید . دم کرده گل پامچال نیز ، برونشیت ، سرفه های مزمن ، سرما خوردگی ، گریپ و زکام را التیام می بخشد .

اختلالات عصبی

جوشانده گل پامچال ، انواع بیماری های تشنجی ، هیستری ، سردرد های عصبی ، میگرن و لرزش

اندامها و سایر اختلالات عصبی را درمان می نماید.

این گیاه ، یک داروی ضد تشنج می باشد.

اختلالات کلیوی

جوشانده ریشه یا گل پامچال ، اختلالات کلیه ، مثانه و مجاری ادرار را برطرف می سازد .

اختلالات خونی

کمپرس با جوشانده ریشه پامچال ،سبب درمان خون مردگی ،دردهای موضعی ، کوفتگی و ورم ناشی از ضربه ها می گردد.

خلاصه آنکه پامچال ،یک گیاه داروئی موثر در درمان بیماریهای عصبی ، تنفسی ، کلیوی و خونی است

پامچال علاوه بر خواص مذکور ، داروئی تب بر ، ضد انگل می باشد و حالت تهوع را درمان می

نماید.

خواص درمانی دیگر:

پامچال در طب به عنوان کرم کش و ضد تشنج استفاده می شود و در بیماریهای عصبی هیستری و تشنجات اطفال مصرف می شود گلهای پامچال داروی موثری برای برونشیت زکام های مغزی و سرفه های مزمن است و اگر کسی به گریپ مبتلا شود می تواند از دم کرده گل پامچال استفاده کند زیرا با اثر بخشی سریع ان خیلی زود از این ناراحتی خلاص می شود همچنین این دم کرده برای کسانی که مبتلا به سر دردهای شدید و میگرن و دل بهم خورده هستند مفیت است.
گل پامچال مقوی و تب بر است .ریشه پامچال را به مقدار 20 تا 30 گرم در یک لیتر آب بجوشانید و برای درمان سیاه سرفه سینه پهلو برونشیت و امراض مربوط به مجاری ادراری مصثرف کنید برای درمان و معالجه ورم کوفتگی که در اثر ضربه وارد می شود و ایجاد خون مردگی در آن ناحیه می کند ریشه پامچال را در یک لیتر آب بجوشانید و بعد پارچه ای را در آن خیس کنید و روی ورم بگذارید و محل ضرب دیدگی را کمپرس کنید.

[ یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:,

] [ 12:35 ] [ امید ] [ ]

گل بنفشه

viola pansee : نام علمی

زادگاه این گل افریقای شرقی است. برگهای سبز مخملی و کرک‌دار و رویساقه فشرده و کوتاه قرار دارند. بنفشه آفریقایی نسبت به طول روز بی تفاوت است و بههمین علت در طول سال گل می‌دهد. رنگ گلها متنوع و به رنگ بنفش- آبی- قرمز - صورتی- سفید ظاهر می‌شوند. گلها به صورت کم پر و پر پر و پرچمها طلایی و به طرز زیبایی ازوسط گلها بیرون زده‌اند بطوری که تناقض در رنگ پرچمها و گلبرگها گل را به صورت یکیاز زیباترین مینیاتورهای گیاهی در آورده است.

نیازهای بنفشه آفریقایی

بَنَفشه نام نوعی گل است از تیره بنفشگان (Violaceae) که بیشتر در نواحی معتدل جهان یافت می‌شود. گلی است با ساقه‌ای کوتاه و رنگ آن بنفش، یا زرد و بنفش است. این گیاه دارای خواص درمانی و پزشکی نیز هست.

مشخصات مورفولوِِژیک

گیاهی است علفی و پایا و دارای برگ هایی که از محل مشترکی در ناحیه یقه خارج می‌شوند. برگ های آن قلبی شکل، دارای دمبرگ دراز و واقع بر روی سطح زمین هستند، زیرا ساقه هوایی مشخص دراین گیاه وجود ندارد. درکناره دمبرگ آن، جوانه‌های جانبی ظاهر می‌شود. گلهای آن منفرد، زیبا و به رنگ بنفش، بندرت سفید یا گلی و معطر است. دمگل های دراز گل که از بین دمبرگ ها منشاء می‌گیرند، قبل از منتهی شدن به گل، حالت خمیده شبیه عصا پیدا می‌کنند. میوه‌های بنفشه پوشینه، کروی، پوشیده از کرک ومحتوی دانه‌هایی به رنگ زرد با لکه‌ای سفید هستند. گل های زیبا ومعطر بنفشه در اوایل بهار ظاهر می‌شود، درتابستان گلهایی عاری از گلبرگ در بین دمبرگ های آن ظاهر می‌شود که همیشه به حالت مخفی درآن باقی می ماند.

مصارف دارویی و پزشکی

تمامی قسمت های بنفشه از جمله برگ، گل، دانه، ریشه، و سرشاخه‌های گل‌دار مصرف دارویی دارند.

بنفشه مرطوب، تند، سرد واندکی تلخ است و دارای ویژگی هایی چون : ضد التهاب ، خلط آور، محرک، ادرار آور (مدر) ، ضد تومور، ضد رماتیسم، ملین، ضد میکروب، معرق، مسهل، تثبیت کننده دیواره مویرگ ها و تصفیه کننده خون است.

شربت تهیه شده از دم کرده آن را برای درمان سرفه می‌توان استفاده كرد. به دلیل غنی بودن از لحاظ مواد صابونی، خلط‌آور خوبی است و باعث تقویت و استحکام خونی می‌شود. دو قاشق غذاخوری از پودر گیاه را در نیم لیتر آب جوشیده و با اضافه کردن مقداری شیر و عسل آن را مصرف می‌کنند.

دم کرده بنفشه را بعد از تغلیظ به صورت کمپرس برای درمان بیماریهای پوستی می‌توان استفاده نمود. برای درمان رماتیسم می‌توان از کمپرس دمکرده گیاه بر روی موضع، روزی دوبار استفاده کرد. از پودر گیاه و آب خمیری درست می‌شود که برای بهبودی زخمها و جراحات مفید است .

دانه بنفشه به مقدار ۶ تا ۱۰گرم، اثر ملین در اطفال داشته و مصرف ۷ تا ۱۵ گرم آن در ۱۵۰ گرم آب، اثر مسهلی ملایم ظاهر می‌کند. از روغن بنفشه می‌توان برای جلوگیری از ریزش موی سر، شوره سر، خارش پوستی، زیبایی پوست، ورم لثه، سردرد و خون‌ریزی بینی استفاده کرد.

به طور کلی از گیاه بنفشه می‌توان در برطرف كردن مواردی مانند:

گلو درد چرکی، خشکی بینی، برفک دهان، خارش پلک، روشن کردن پوست، جوش صورت، مشکلات ادراری، اختلالات جلدی مزمن و زخم‌های ترشح‌دار استفاده كرد.

در هنگام استفاده از بنفشه ذکر این نکته ضروری است که دراثر مصرف مقادیر زیاد آن به دلیل داشتن مواد صابونی به تهوع و استفراغ منجر می‌شود.

در اروپا (و کلاً فرهنگ غرب) گل Mystosis یا Forget Me Not برای همین منظور به کار می‌رود.

گل بنفشه

بنفشه معمولی یك گیاه بسیار زیبا از خانواده وایولاسه است. تقریباً در همه محیطهای كشت فضای سبز كاربرد دارد. بوسیله عملیات به نژادی ارقام مختلف و بسیار متنوعی از این گیاه تولید شده و به دنیا معرفی شده است. لذا هر سال گونههای جدیدی از این گیاه به بازار عرضه میشود. بنفشه بوسیله بذر تكثیر میشود.

بنفشه گیاه كلئیستوگام Cleistogame است یعنی قبل از شكوفایی كامل گرده‌افشانی صورت گرفته و گیاه همواره بذر خودی تولید میكند. از آنجا كه بذرهای معمولی بنفشهها در فضای آزاد كشت و كار می‌شوند بذرهای F1 یا اصطلاحاً بذرهای هیبرید نامیده میشوند و از خواص این گونه بذرها این است كه بعد از یكی و دو نسل به حالت اولیه خودشان بر میگردند و به اجدادشان شبیهتر میشوند. طبیعی است كه بعد از یكی دو سال گلها ریز می‌شوند و بعد از چند سال ارزش اقتصادی خودشان را از دست میدهند. به همین دلیل بذرهای مورد كاشت بنفشه باید از بذرهای هیبرید و دو رگه انتخاب شوند تا كیفیت گلها حفظ شود.

بذرهای بنفشه بیضی شكل و به رنگ قهوهای روشن تا زرد است و در همان كپسول اصلی بر روی گیاه میرسد. این كپسولها با یك شكاف طولی باز شده و بذرهای درون آن ریزش پیدا میكنند. البته قبل از ریزش، بذرها را جمع‌آوری كرده و بعد از یك استراحت سه ماهه در نیمه مرداد ماه آن‌ها را در یك بستر سبك میكارند. این بستر كاشت مورد مراقبت قرار میگیرد تا اینكه در اوایل مهر ماه نشاها بصورت چهار برگه ظاهر میشوند. این گیاه مثل سایر دیگر گیاهان نشایی، مقاوم به سرما است. در نتیجه نشاها در اول مهر به فضای آزاد منتقل شده و سپس از آن‌ها مراقبت كنید. زمانی كه 6- 5 برگ دارند علائم ساقه گل دهنده ظاهر می‌شود و از این هنگام تا حدود خرداد ماه در مناطق خنك بنفشهها با گلهای خوب بوجود میآیند. در اواخر بهار وقتی كه طول روزها خیلی طولانی میشود بنفشه با اینكه همچنان به گل دهی ادامه میدهند اما رشد علفی و نامطلوب دارند. بنابراین بوسیله‌ی گیاه تابستانه دیگر جایگزین می‌شوند.

بنفشه آفریقایی Gesneriaceae

گیاه بنفشه آفریقایی اولین بار در جنگل‌های آفریقا توسط یک گیاه شناس بنام سن پل شناسایی شد و نام علمی جنس آن Saintpauliainonata است.

بنفشه آفریقایی گونه‌ها و رنگ‌های مختلفی دارد. برگ‌ها به شكل‌های گوناگون از قبیل برگ‌های ساده، کنگره دار و ابلق وجود دارند. همچنین گل‌ها به فرم‌های مختلف از جمله گل‌های کوچک و متراکم در سطح پایین‌تر از برگ و گل‌های بسیار درشت و بلندتر از سطح برگ دیده می‌شود.

تنوع در این گیاه فوق‌العاده زیاد است و بدلیل مطلوبیت و بازار پسندی خاص بنفشه آفریقایی همواره در سطح جهان روی ارقام جدید آن مطالعه انجام گرفته است. جزء معدود گیاهان گلدار خانگی و Potplant است که در منزل بدون هیچ مشکلی به گل می‌رود و به طول روز بی تفاوت است.

روش تکثیر معمولی و همگانی بنفشه آفریقایی استفاده از قلمه‌های برگ است كه نیاز به بستر بسیار سبکی دارد. یك برگ كامل همراه دمبرگ در جعبه كاشت، كاشته می‌شود. نکته‌ای که در برداشت قلمه‌های بنفشه آفریقایی باید رعایت شود تراکم لازم و مناسب برگ‌ها است. بعد از 4-3 هفته قلمه‌ها در حرارت 18 درجه سانتی‌گراد ریشه دار می‌شوند. سپس جوانه‌های برگی از سطح داخلی برگ‌ها ظاهر می‌شوند و بعد از بزرگ شدن جوانه‌های برگی، با احتیاط قلمه‌های ریشه دار شده را به محل اصلی انتقال دهید. گلدان‌های مخصوص برای بنفشه نیاز است، سنین اولیه گیاه را در گلدان كوچك قرار دهید و بعد از بزرگ شدن گیاه آن را به گلدان بزرگتر منتقل كنید.

بهترین روش آبیاری برای بنفشه آفریقایی، آبیاری از پای گیاه است. می‌توان از گلدان‌هایی که یک بخش فتیله مانند در آن‌ها تعبیه شده استفاده کرد و گلدان را در یک زیر گلدانی مناسب گذاشت و آب را در زیر گلدانی ریخت که بتدریج توسط بخش فتیله مانند جذب شده و در اختیار ریشه‌ها قرار گیرد.

گل‌های بنفشه آفریقایی در محیطی با نور ثابت بخوبی رشد و نمو می‌کنند. گیاه به نور متوسط اما ثابت احتیاج دارد. بهتر است از لامپ فلورسنت استفاده کرد.

خاك كشت و كار بنفشه آفریقایی خاک سبک، هوموسی و باPH پایین باید باشد.

کود

به هر هکتار زمین 400 تا 600 کیلوگرم ازت خالص (به شکل نیترات آمونیم ، کلسیم سیانید) 300 تا 400 کیلوگرم نمک پتاسیم داده می شود. در هر هکتار پس از اولین چین 100 تا 200 کیلوگرم کود کلسیم سیانید نیز می دهند.

برداشت

برداشت محصول باید موقعی انجام گیرد که گیاه در مرحله کامل گلدادن باشد که معمولاً از اردیبهشت تا شهریور ماه می باشد چین اول از اواسط تا اواخراردیبهشت و چین دوم 2 از اوایل تا اواسط تیر در زمان گل دهی کامل با علف چین یاکمباین برداشت می شود. در نواحی مرطوب که گیاه رشد کافی و خوب داشته باشد چین سومهم (چین پائیزه) از اواخر تا اوایل شهریور ممکن می‌باشد. هر هکتار زمین کاشته شده 4تا 8 تن محصول خشک به صورت گیاه گلداری که از 1 تا 2 چین بدست آمده بازدهی دارد که 60 درصد این محصول مربوط به چین اول و 40 درصد مربوط به چین دوم می باشد. پس ازبرداشت و تمیز نمودن گیاه آنرا در حرارت 40 و حداکثر 50 درجه سانتی گراد دردستگاههای خشک کن می خشکانند گاهی پس از از برداشت گیاه کامل آنها را به صورت بستههائی در آورده و هر دو بسته را به نخی وصل می کنند و در محل خشکی از انبار به یکطناب یا سیم فلزی مقاوم می آویزند تا بسرعت خشک گردند البته اگر عمل خشک کردن محصولدر دستگاههای خشک کن صورت گیرد نتیجه بهتری حاصل خواهد شد.

کشف خاصیت چای و روغن گل های بنفشه
محققان معتقدند روغن، عصاره و چای گلهای بنفشه كه هم‌اكنون زمان شكفتن آنهاست، خواص درمانی متعدد و موثری دارد.

http://www.fabiovisentin.com/photography/photo/13/viola_pansee_4342.jpg

[ یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:,

] [ 12:34 ] [ امید ] [ ]

گل همیشه بهار

نام علمی : Calendula officinalis

خانواده: COMPOSITAE

گیاه یكساله و سریع الرشد كه دارای ارقامی با بلندی و گستردگی ۳۰ و ارقامی با بلندی و گستردگی ۶۰ سانتیمتر می باشد.

برگها سرنیزه ای و بسیار آروماتیك و سبز كمرنگ هستند. گلها شبیه گل مینا كم گلبرگ یا پرگلبرگ و نارنجی رنگ بوده و از بهار تا پاییز ظاهر می شوند.

نیازها: در مكان آفتابی و هر نوع خاك كه دارای زهكش خوب باشد رشد می كند. جهت ازدیاد طول دوره گلدهی می بایست گلهای خشك مرتباً چیده شوند. حداقل دمای قابل تحمل آن ۱۵ درجه سانتیگراد است.
ازدیاد: از طریق كاشت بذر در بهار و یا پاییز امكان پذیر است. بذر این گیاه را می توان اواخر شهریور ماه كاشته و نشاءها را در اواسط پاییز به باغچه منتقل نمود.

نیازهای اکولوژیکی

در طول رویش به نور و گرمای زیاد نیاز دارد. این گیاه خشکی را تحمل میکند. بذور در دمای 10-8 درجه سانتی گراد و پس از 5-4 روز جوانه می زند. کشت این گیاه در مناطق با میانگین درجه حرارت 18-17 درجه سانتیگراد در خرداد و 20-19 درجه سانتیگراد در تیر- مرداد، موفق خواهد بود. درجه حرارتهای پایین را به خوبی تحمل کرده و حتی برای مدت محدودی قادر به تحمل درجه حرارتهای زیر صفر است. این گیاه به آب ایستایی حساس بوده و نیاز به خاکهایی با تهویه مناسب دارد. آبیاری زیاد در این گیاه مناسب نبوده و موجب گسترش بیماریهای قارچی می شود.

خواص دارویی و موارد مصرف:

در برخی از فارماكوپه ها گلهای همیشه بهار برای مداوای بیماریهای معده معرفی شده است و از مواد استخراج شده از گلهای این گیاه برای مداوای زخمهای پوستی، کرم تهیه می شود

مواد رنگی استخراج شده از گل همیشه بهار برای رنگ کردن مواد غذایی و برخی از چربیها کاربرد دارد. در صنایع آرایشی و بهداشتی مورد استفاده زیاد قرار می گیرد.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/2/24/Calendula_officinalis3.jpg

[ یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:,

] [ 12:33 ] [ امید ] [ ]

گل نرگس

نام علمی : Narcissus sp

گیاه نرگس از خانواده نرگسیان(Amaryllidaceae) می‌باشد. نرگس گیاهی دائمی و پیازدار می‌باشد. پیازهای آن درشت و دارای ورقه‌های فلسی یا مطبق است. به عبارت دیگر پیاز آن می‌تواند چندین سال متوالی گل دهد و گل آن همه ساله درشت‌تر گردد.

گلهای نرگس به رنگ سفید ، زرد ، نارنجی ، کم پر و پُر پر هستند. برگهای این گیاه از بن ریشه به صورت صاف یا شیاردار بیرون می‌آیند و در طول ساقه قرار می‌گیرند.

نرگس‌ها به اندازه‌های مختلف یافت می‌شوند. نرگس‌ها شاید آسان‌ترین و مطمئن‌ترین پرورش از میان خانواده تمام گلها هستند و برای افراد مبتدی در باغبانی ایده‌‌آل است. پیازها و برگها حاوی کریستالهای سمی هستند که فقط حشرات اصلی می‌توانند بدون آسیب رساندن به آن از آن مصرف کنند هر چند ممکن است جانوران آنها را از زیر خاک بیرون بیاورند.

وقتی این اتفاق روی داد در تخمدان یک یا تعداد کمی دانه ایجاد می‌شود. نرگس‌های دورگه بوسیله گرده افشانی گل‌ها با تماس دادن بوجود می‌‌آیند در نتیجه تخمدان می‌تواند تا 25 دانه را در خود ایجاد کند. که هر کدام از آنها یک گیاه کامل را بوجود خواهد آورد. اما برای گلدهی گیاهی که از دانه پرورش می‌یابد باید تا 5 سال صبر کرد.

ایجاد می‌شوند این بخش متورم در گلدار بودن نرگس از شش هفته تا شش ماه طول می‌کشد که این بستگی به جایی که شما زندگی می‌کنید و همچنین نوع گونه‌ای که پرورش می‌دهید دارد. بعد از گلدهی اجازه دهید تا گیاه نرگس پیازش را برای سال بعد بازسازی کند. برگها تا آن هنگام سبز هستند. هنگامی که برگها زرد شدند شما می‌توانید آنها را قطع کنید اما تا قبل از آن خیر.

مراقبت از نرگسها

ماههای مرداد و شهریور بهترین زمان برای کشت نرگس در انگلیس هستند تا ریشه‌ها قبل از شروع زمستان قابلیت رشد را پیدا کنند اگر چه پیازها باید تا ماه مهر کشت شوند ولی تا آبان ماه قابل کشت هستند. برای کشت ، آنها را بطور مجزا با فاصله‌های 15 سانتیمتری در یک خاک با زهکشی خوب و مناسب کشت کنید بطوری که حدود 10 سانتیمتر خاک روی پیازها باشد. یک مقدار کود معمولی را با خاک مخلوط کنید.

پیازها را در زمینی که از آب اشباع است نکارید. نرگس‌ها برای گلدهی سال بعد خود نیاز به انرژی سرازیر شده از ساقه و برگ به پیازها دارند. به همین دلیل برگها را از محل طوقه قطع نکنید چون این کار باعث می‌شود آنها ضعیف شوند. هنگامی که 6 هفته سپری شد بعد از گلدهی می‌توانید برگها را قطع کنید چون تأثیری بر گلدهی سال بعد ندارد. بعد از پژمرده شدن گلها آنها را از بخش زیرین و پشت تخمدان قطع کنید. هر پیازی را که در ساقه و برگ آن نشانی از بیماری است خارج کرده و آن را بسوزانید. پس از گلدهی گیاه را هفته‌ای یک بار آبیاری و بوسیله کودهای غنی تغذیه کنید تا هنگامی که برگها زرد شوند. تعداد زیادی از نرگس‌ها ، خیلی خوب به طور طبیعی سبز شده و نیاز به جابجایی ندارند.

اگر شما باغ کوچکی دارید و دسته‌های نرگس خیلی زیاد و بزرگ شده‌اند می‌توانید آنها را خارج کرده و تقسیم کنید. پیازهای خارج شده را در مکانی خنک تاریک و با تهویه مناسب تا زمان کشت بعدی ذخیره کنید. هم قبل از انبار کردن هم قبل از کشت دوباره، تمام پیازهایی را که هنگام لمس کردن حس می‌‌کنید نرم هستند یا حالت اسفنجی پیدا کرده‌اند را جدا کرده و بسوزانید. پیازهای کشت شده در گلدان (برای 16 الی 20 هفته) باید حداقل در عمق 5 تا 10 سانتیمتری کاشته شوند. که این بستگی به شرایط آب و هوایی منطقه دارد. بهترین گونه‌ها برای پرورش بستگی به مکانی دارد که می‌خواهید کشت کنید.

اگر محیط بزرگی از زمین سبز دارید که می‌خواهید در آنجا نرگس‌ها را کشت کنید نوع نرگس نما بهترین نتیجه را دارد. گونه‌های مختلف را در یک بخش با هم مخلوط نکنید که این یک نتیجه کشت خوب نیست. برای حاشیه و کناره‌های کوچک باغهای سنگی بهتر است از انواع کوچک‌تر برای پرورش مانند دو به دو یا پرتاب شعله استفاده شود. در طول زمان پرورش ، حداقل دوبار بوسیله قارچ کش شاخ و برگ نرگس‌ها را سمپاشی کنید.

تعداد گونه‌های نرگس

گیاه شناسان در این مورد اختلاف نظر دارند اما حداقل 25 گونه وجود دارد که بعضی از آنها با تنوع بسیار زیاد هستند و دارای چندین دورگه طبیعی هستند با توجه به این گونه‌ها لیست بانک اطلاعاتی فعلی نرگس نمایانگر بیش از 13000 دورگه است که در بین تقسیمات رده بندی شده دوازده گانه قرار می‌گیرند.

http://flora.huh.harvard.edu/FloraData/1001/Images/Amaryllidaceae/Amaryllidaceae-Narcissus%20sp-142.jpg

[ یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:,

] [ 12:33 ] [ امید ] [ ]

گیاه سنبل آبی

نام علمی: Eichhornia crassipes

نام انگلیسی Water Hyacinth گیاهی است آبزی که به وسیله دم برگهایی که تغییر شکل یافته‌اند و به شکل اسفنجی در آمده‌اند میتواند روی سطح آب شناور بماند.

به وسیله استولون (ساقه‌های رونده یا بندهای ریشه‌زا. همانند توت فرنگی) تکثیر میشود.

گلهای آبی رنگی شبیه گلهای سنبل پیازی تولید میکند. نسبت به سرما حساس است و زمستانهای ملایم را هم تحمل نمیکند.

خاصیت بزرگ این گیاه که به تازگی روی آن تحقیقاتی انجام میشود تصفیه آبهای آلوده است. این گیاه از جمله ماکروفیتهای آبی به شمار میرود که میتوانند در تصفیه پساب‌های صنعتی مورد استفاده قرار گیرند.

از طرف دیگر گیاه سنبل آبی در مناطق گرمسیری روی آبهای راکد به شدت رشد میکند و در برخی مناطق مانند استرالیا به دلیل پوشاندن سطح وسیعی از رودخانه‌ها و باتلاقها ایجاد مشکلات زیست محیطی (مانند ایجاد مشکل در زندگی ماهیها و گیاهان آبی دیگر) نموده‌است. این گیاه چنان سطح آب را میپوشاند که حتی رفت و آمد قایقها هم دچار مشکل میشود.

استفاده تزیینی از سنبل آبی:
در حیاطهایی که دارای حوض هستند میتواند سنبل را در کنار گیاهان آبزی دیگری مانند نیلوفر آبی و همچنین گیاهان کنار-آب-زی مانند جگن‌ و نخل مرداب نگهداری کرده و ترکیب زیبایی از آنها به وجود آورد.

در اردبیل:
ما در گلستان علی، تابستانها این گیاه را در فضای باز نگهداری میکنیم و پاییز و زمستان حوضچه‌ها را به محلهای سرپوشیده منتقل میکنیم.

تغذیه گیاه:
این گیاه مواد غذایی را به صورت محلول از آب جذب میکند و استفاده از کودهای کامل مایع به صورت دوز مصرفی یک در هزار و ماهانه حداقل یکبار برای این گیاه مناسب است.

ازدیاد:
تکثیر گیاه به وسیله گیاهچه‌های جدیدی که در انتهای استولونها تشکیل میشود انجام میشود.

مراقبت:
تنها مراقبت لازم سنبل آبی این است که در آب باشد.

http://wric.ucdavis.edu/information/aquatic/images/water_hyacinth_1.jpg

[ یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:,

] [ 12:32 ] [ امید ] [ ]

گل كوكب

گل كوكب جنسی از تیره مركبه Composees و اصل آن از مكزیك میباشد .

از این گیاه بیش از بیست گونه شناخته شده و به واسطه تنوع رنگ و شكل و زیبائی آن مورد توجه بیشتر باغداران می باشد .

ارتفاع گونه های مختلف آن از 60 تا 180 سانتیمتر و قطر گلها از 50 /2 تا 20 سانتیمتر می باشد كه بستگی به گونه و طرز كاشت آن دارد .

رنگ گلها سفید ، زرد ، قرمز ، بنفش و یا تركیبی بین رنگهای ذكر شده می باشد .

گل كوكب را با اجرای روشهای مخصوص میتوان خیلی درشت تر از حد معمول نسبی تا حدود سی سانتیمتر قطر نیز پرورش داد .

كوكب در مقابل سرما و یخبندان بسیار حساس بوده و باید غده های زیر زمینی آنرا قبل از سرما و یخبندان بیرون آورده آنها را خشك و تمیز كرده به طریقی كه گفته خواهد شد نگهداری كنند .

گلهای كوكب اواخر تابستان و اوائل پائیز ظاهر میشوند .

روش ازدیاد و پرورش گل كوكب :

برای بدست آوردن بوته های تازة كوكب بیشتر بوسیله تقسیم غدد ریشه آن یا قلمه زدن انجام میشود و برخی از گونه های كوكب را می توان بوسیله بذر اواخر زمستان در گلخانه نیز تكثیر نمود .

بنا به آنچه گفته شد این ریشه ها را باید قسمت كرده و هر قسمت را جداگانه در محل خود بكارند ، البته باید دانست آن قسمت از این غده ها قابل پرورش و بوجود آوردن بوته كامل تازه خواهد بود كه انتهای آن غده یك قسمت از شاخه سال گذشته كه در قاعده آن نزدیك به غده چشمه های جای جوانه آتیه وجود داشته باشد .

زیرا تنها این غدد قابل بوجود آوردن بوتة كامل میباشند .

كوكب برای رشد و نمو به آفتاب و آب فراوان در تابستان نیاز دارد.

كمبود آب و رطوبت درتابستان ازغنچه كردن مجدد آن جلوگیری خواهد كرد .

برای پرورش گلهای درشت و بزرگتر از حد معمول باید غده ها را كه معمولا درعمق 15 سانتیمتری میكارند در عمق 20 تا 25 سانتیمتری زمین بعد از پایان یخبندان و اوائل بهار بكارند .

در زمان كاشت مقداری كود پوسیده دامی در زیر غده ها بریزند و طبیعی است برای داشتن گیاه نیرومندی كه تاب تحمل گلهای بزرگ را داشته باشد باید رطوبت و غذای بیشتری فراهم كرد .

برای داشتن گل درشت باید ساقه قویتر را انتخاب نمود و پاجو»های دیگر را هرس كرد و برای یك شاخه فقط دو عدد غنچه در نظر گرفت و بقیه را چید .

یكماه پس از باز شدن اولین گل از غنچه بعدی میتوان استفاده كرد .

در صورتی كه گل بزرگ مورد نظر نباشد میتوان غنچه ها را بحال خود گذاشت ولی چیدن غنچه های اضافی در بعضی از واریته های كوكب مانند پومپون و مینیاتور ضروری است .

برای این منظور پس از نمایان شدن چهار جفت از برگها آخرین غنچه و كمی بعد دو تا چهار غنچه ای كه اول بر روی ساقه ظاهر شده اند را باید چید .

این روش باعث قویتر شدن ساقه با شاخه های بیشتر میشود .

كوكب هائیكه بوسیله بذر در گلخانه سبز شده اند هنگام بهار وقتیكه در باغچه كاشته میشوند باید هفت تا هشت سانتیمتر عمیق تر از قبل یعنی حد اقل در عمق بیست تا بیست و پنج سانتیمتری كاشته شوند .

در پائیز قبل از شروع یخبندان و سرما باید غده ها را سالم و بدون بریدگی از زیرخاك بیرون آورد و پس ازتمیز كردن چند ساعت در محل خشكی قرار داد سپس درمكانی خنك و خشك با درجه حرارت پنج الی شش درجه سانتیگراد سرتاسر زمستان نگاهداری نمود .

انبار كردن این غده ها در زمستان به توجه بیشتری نیاز دارد و باید توجه نمود كه غده ها كاملا خشك نشوند و در عین حال نباید رطوبت هم بحدی باشد كه محیط مساعد برای نشو و نمای بیماریهای قارچی بوجود آورد .

گاهی هم غده ها را در ماسه نرم و خشك نگاهداری می كنند و گه گاه برای جلوگیری از خشك شدن كامل روی آنها را آبپاشی میكنند .

در بهار این غده ها را از هم جدا نموده و بطور مجزا می كارند و بهتر است كه دو تا سه هفته قبل از كاشت آنها را در محیط گرم و مرطوب نگاه داشته و سپس اقدام به كشت نمود . 1 ـ تقسیم ریشة كوكب ـ این غدد یا ریشه های گوشتی كه در اصطلاح عموم به پیاز كوكب مشهور است و این ریشه ها را نباید در همان حالی كه در پائیز سال قبل از خاك خارج كرده اند بكارند ، زیرا از این ریشه ها انبوهی شاخه بیرون خواهد آمد كه گرچه انتهای هر شاخه یك گل پیش رس میدهد اما پس از آنها از بوته گل غیر از شاخ و برگهای بیهوده و كم گل یا بدون گل تا آخر سال چیزی باقی نخواهد ماند .

http://bashgahejavani.persiangig.com/shokufe/dahlia.jpg

[ یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:,

] [ 12:31 ] [ امید ] [ ]

گل رازقی

نام علمی : Jasminum Sambac Sol آب و خاك مناسب :

چون گلهای رازقی و یاس رازقی از گروه نباتات آهك گریز میباشند ، خاك گلدان آنها باید بكلی فاقد مواد آهكی بوده و حتی آبی كه به آنها داده می شود نباید قلیائی و دارای مواد آهكی باشد

در مناطق پرورش این گلها تناسب خاك گلدانها بقرار زیر است :

خاك برگ پوسیده درختان جنگلی ( هوموس ) ۳ قسمت ، شن شسته شده ۲ قسمت ، خاك معمولی باغچه ۱ قسمت . دفعات آبیاری به مقتضای فصل و درجه حرارت محیط فرق می كند . در تابستان بویژه در موسم گل دادن باید روزی یكبار به آن آب داد .بعلاوه از موقعیكه غنچه گلها ظاهر می شود حتمأ باید بپای بوته كود داد .

بهترین كود طبیعی كه باغبانان با تجربه مصرف می كنند ، شیره كود گوسفندی است و طرز تهیه آن بدین طریق است كه ۲ الی ۳ قاشق سوپخوری شیره كود را پس از بهم زدن بپای هرگلدان می ریزند .

در محلهائی كه تهیه كود طبیعی دشوار است ، مصرف كود شیمیائی مخلوط سولفات آمونیم و فسفات آمونیم به نسبت ترتیب سه و یك و بقدر یك قاشق غذا خوری در هر دو هفته از اواسط بهار به بعد توصیه می شود .

علاقمندان پرورش این گلها در تهران و شهرستانهای مركزی می توانند برای خنثی كردن اثرات زیان بخش آب آهكی و قلیائی یك قطعه زاج سیاه (سولفات آهن ) در كنار گلدان گذارده هنگام آبیاری آب را روی آن بریزند .

طرق تكثیر :

گل رازقی و یاس رازقی را معمولا از طریق خوابانیدن شاخه ، قلمه زدن و كشت پاجوش زیاد می كنند .لیكن ممكن است آنها را با پیوند نیز زیاد كرد .

۱) تكثیر بوسیله خوابانیدن شاخه :

برای این منظور شاخه های بلند یكی دو ساله قسمت پائین بوته را در اواسط فصل بهار درون جعبه چوبی یا گلدان محتوی شن شسته نرم می خوابانند . بطوریكه سرشاخه ها با دو سه جوانه از خاك بیرون باشد .

با انجام آبیاری مرتب پس از چندی از ساقه های درون شن ریشه های تازه می رویند . شش هفته بعد هنگامیكه ریشه ها رشد كافی یافتند باید شاخه ها را از زیر گلدان بریده و نهالهای جوان ریشه دار را درون گلدانهای حاوی خاك مناسب كه قبلا ذكر شده بكارند تا بوته های مستقلی بوجود آیند .

معمولا جهت تسریع عمل ریشه دادن ، قبل از خوابانیدن ساقه كمی از پوست شاخه را كه درون جعبه یا گلدان قرار میگیرد با چاقو برش می دهند .

باید دانست كه چون خوابانیدن شاخه ها در سطح خاك جعبه یا گلدان فقط در مورد شاخه های زیرین امكان پذیر است و شاخه های فوقانی را نمی توان بعلت خطر شكستن بسطح زمین رسانید لذا بدین جهت ممكن است گلدانهای سبك وكوچكتری تهیه نموده شاخه های جوان بالای بوته را از سوراخ زیر گلدان داخل گلدان كرد و درون آن مقداری شن شسته ریخت و گلدانهای هوائی روی شاخه ها را بوسیله قیم در هوا نگهداشت یا روی طاقچه دیوار قرار داد .

پس از ریشه دادن با ترتیبی كه ذكر شد آنها را به گلدانهای جداگانه منتقل نمود .ذكر این نكته نیز لازم است كه چون بر اثر قطع یكباره شاخه های ریشه دار بیم خشك شدن گیاه میرود بهتر است بریدن شاخه ها بتدریج صورت پذیرد.

بدین ترتیب كه پس از حصول اطمینان از رویش ریشه كافی ابتداء از زیرگلدان باندازه یك سوم قطر شاخه را برید و پس از یك هفته برش قبلی را تا دو سوم قطر شاخه عمیق تر كرد و سرانجام هفته بعد شاخه را از زیر گلدان بكلی قطع كرد و درون گلدان های جداگانه كاشت . ( این عمل را در اصطلاح باغبانی از شیر گرفتن نهالهای جوان مینامند).

۲) تكثیر با قلمه :

قلمه ها را باید در بهار قبل از باز شدن چشمها و رویش جوانه ها از شاخه های قوی یكی دو ساله كه گل داشتند ، انتخاب نمود و آنها را به مدت یك هفته درون گونی كنفی یا پارچه كرباس مرطوبی پیچید و با پاشیدن آب پارچه را مرطوب نگهداشت . در پایان هفته آنها را به قلمه های كوچك تقسیم كرد بطوریكه هر قلمه ۳ ـ ۴ چشم داشته باشد . سپس قلمه ها را درون گلدانهای حاوی شن شسته كاشت و منتظر شد تا بعد از ۵ ـ ۶ هفته كه قلمه ها ریشه كافی دادند آنها را به گلدانهای اصلی كه تناسب خاك آن قبلا ذكر شده است انتقال داد .

۳) تكثیر از راه پیوند :

گل رازقی و یاس رازقی را می توان بوسیله پیوند روی یاس سفید (چمپا) نیز زیاد كرد . در بهار پیوند شكمی یا مجاورتی مناسب است و در پائیز پیوند شكافی رجحان دارد . حسن این طریق تكثیر آن است كه چون یاس سفید را می توان تقریبأ در هر نوع آب و خاك عمل آورد و نظیر گلهای رازقی و یاس رازقی به خاك هوموسی اراضی جنگلی احتیاج ندارد و با پیوند آنها روی پایه یاس می توان از زحمت تهیه خاك هوموس رهائی یافت و از دادن آب قلیائی نیز نگران نشد . ....

عطر گیری :

در كشورهائی كه كاشت گل رازقی و گونه های مختلف یاس در سطح وسیع و هوای آزاد متداول است ، صنعت عطر گیری فعالیت گسترده ای دارد .

بنا به مندرجات آمار بین المللی ، تولید عطر گلهای تیره یاس در سال ۱۹۷۲ در كشورهای مختلف بقرار زیر بوده است :

▪ مصر ۳۵۰۰ كیلو گرم الجزایر ۶۰۰ كیلو گرم

▪ مغرب ۲۰۰۰ كیلو گرم فرانسه ۶۰۰ كیلو گرم

▪ ایتالیا ۱۸۰۰ كیلو گرم اسپانیا ۴۵۰ كیلو گرم

اتحاد جماهیر شوروی و چین ( كه تولید قابل ملاحظه و نامعلومی داشته اند ) در كشور چین این گلها را بیشتر برای معطر ساختن چای و تهیه عطری كشت می كنند .

كارخانجات عمده عطركشی در حومه شهر بزرگ كانتون متمركز است. در هندوستان برای استخراج عطر رازقی گلبرگها را پَرپَر كرده ، روی دانه های كنجد می ریزند . سپس با عصاره گرفتن روغن كنجدهای معطر عطر مطلوب را بدست می آورند .

در صنعت پیشرفته امروزی عطر رازقی را از طریق خیساندن گلبرگها در اتر نفت Etheropetrol یا بنزن Benzene استخراج مینمایند .( نباید بنزن یا روغن بن با بنزن متعارف اشتباه شود . بنزن با فرمول شیمیائی C۶ H۶ آبگونه فرار و بی رنگی است كه از قطران یا قیر ذغال سنگ بدست می آید و در لباس شوئی برای زدودن لكه های چربی و رنگ سازی مصرف می شود )عطر رازقی گرانبهاترین عطر طبیعی است و گفته می شود كه تهیه آن بصورت ساخت صنعتی امكان ندارد .

[ یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:,

] [ 12:29 ] [ امید ] [ ]

گل قلب مریم

نام علمی : Dielytra spectabilis

گیاه قلب مریم قسمی از تیره فوماریاسه های چین است كه به واسطه گلهای خوشه و صورتی رنگش كه به شكل قلب به ساقه افقی آویخته قابل ملاحظه است

بوته این گیاه انبوه و پرپشت و به قد 60 سانتی متر می رسد كه از خرداد تا آخر مرداد ماه گل می دهد.

برای ازدیاد قلب مریمم می توان یا ریشه آن را قسمت كرد یا ساقه های روی ریشه را بهار قلمه زد.زمین تازه كه مواد پوسیده زیاد با آن مخلوط شده باشد جای مساعدی برای پرورش این گیاه است.

http://pds7.egloos.com/pds/200803/24/11/f0018411_47e6fc5fbc54a.jpg

[ یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:,

] [ 12:28 ] [ امید ] [ ]

گل رز

رز با بیش از ۲۰۰ گونه نیمه‌دائم، سبز دائم تا خزان‌کننده و حدود ۱۸۰۰۰ رقم تجاری و ۵۰۰۰ سال سابقه کشت یکی از مهمترین و متنوع‌ترین گونه‌های زینتی در ایران و جهان است.

با دامنه وسیعی از عادات رشد در آسیا، شمال‌آفریقا، آمریکای‌شمالی و اروپا یافت می‌شود. در تجارت جهانی نیز رز همواره مقام‌های اول و دوم را از نظر ارزش صادرات به خود اختصاص داده است.

۱) سفیدک پودری رز
سفیدک پودری رز از گسترده‌ترین و خطرناک‌ترین بیماری‌های رزهای گلخانه‌ای و فضای باز است. این بیماری هم‌اکنون در همه کشورهائی که در آن رز کاشته می‌شود شناخته شده است.
علائم بیماری در ابتدا به‌صورت نواحی قرمز شبیه تاول در سطح بالائی برگ دیده می‌شود. پوشش سفید قارچ به‌صورت لکه‌های مشخص روی سطح برگ‌های جوان ظاهر می‌شود. این برگ‌ها در حالات شدید بیماری، پیچ‌خورده و بدشکل شده و در نهایت به‌طور کامل با پوشش سفید قارچ پوشانده می‌شوند.
در برگ‌های پیر هم نواحی کرد یا نامنظم ممکن است یا میسلیوم قارچ پوشانده شوند. در صورتی‌که شرایط محیطی مساعد باشد برگ‌های آلوده پیش از موعد می‌ریزند.
قارچ عامل بیماری ممکن است به ساقه‌ها و به‌ویژه به قاعده خارها و همچنین گل‌ها حمله نمایند. پوشش میسلیومی قارچ می‌تواند به مقدار زیادی روی گلبرگ‌ها، کاسبرگ‌ها و جام گل به‌خصوص وقتی غنچه گل باز شده باشد گسترش یابد.
خسارت شدید بیماری سفیدک پودری موجب کاهش رشد برگ، ارزش زیبائی گل، عملکرد فتوسنتز و بنابراین رشد گیاه و عمر پس از برداشت گل‌های بریده می‌شود.
عامل بیماری قارچی با نام Sphaerotheca pannosa.var.rosae است که به‌ندرت روی رز تشکیل می‌شود و بیشتر فرم غیرجنسی عامل بیماری که از جنس Oidium می‌باشد روی گیاه دیده می‌شود.

عوامل مؤثر در توسعه بیماری شامل حساسیت بافت میزبان، درجه حرارت، رطوبت نسبی و وجود آب می‌باشند. در رطوبت بالا بهترین درجه حرارت برای توسعه بیماری ۲۵-۱۸ درجه سانتی‌گراد است. زمانی‌که همه سطح برگ با یک لایه آب پوشانده شده باشد، رشد میسلیومی اتفاق نمی‌افتد، اگرچه این شرایط برای جوانه زدن کنیدی الزامی است.
در رزهای خارج از گلخانه مناسبترین شرایط برای توسعه بیماری در شب دمای ۵/۱۵ درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی ۹۹-۹۰ درصد است که اجازه تشکیل کنیدی را در حد مناسب فراهم می‌آورد و در طول روز حرارت ۲۷-۲۶ درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی ۷۰ - ۴۰ درصد آزاد شدن کنیدی‌ها را تسهیل می‌کند. در صورت تکرار این شرایط برای مدت چند روز اپیدمی (همه‌گیر شدن) بیماری حتمی می‌باشد.
برای کنترل بیماری استفاده از ارقام مقاوم راهکار مناسبی شناخته شده است. همچنین به‌طور اصولی سمپاشی‌های حفاظتی با استفاده از سموم گوگردی روش دیگر کنترل بیماری است. استفاده از قارچ کنش‌های سیستمیک نیز به کنترل بیماری کمک می‌کند.
بررسی‌ها اخیر نشان داده‌اند که استفاده از برخی ترکیبات مانند بی‌کربنات سدیم، فسفات هیدروژن پتاسیم (KH۲PO۴)، کربنات هیدروژن سدیم (NaHCO۳) به میزان ۵/۰ درصد و شیر به میزان ۵۰/۰ در مقایسه با سموم شیمیائی کارآئی بهتری دارند.
هرس شاخه‌های آلوده در انتهاء فصل و از بین بردن این شاخه‌ها در مناطقی که دارای زمستان‌های شدید هستند جهت جلوگیری از زمستان گذرانی قارچ مفید خواهد بود. جمع‌آوری و نابود کردن برگ‌های ریخته شده در اطراف درختچه‌های رز نیز در انتهاء فصل ممکن است زمستانی گذرانی را متوقف کند.

۲) کپک خاکستری
این بیماری که به‌نام‌های سوختگی گل و جوانه نیز معروف است یکی دیگر از بیماری‌های رز است که در شرایط انباری و حمل‌ونقل شاخه‌های رز بیشتر دیده می‌شود. آلودگی ممکن است در زمان برداشت گل دیده نشود اما به سرعت در شرایط مرطوب که در انبار و در طی حمل‌ونقل وجود دارد توسعه می‌یابد. علائم بیماری به این صورت است که در شریط آب‌وهوائی مرطوب و خنک جوانه‌های آلوده رزهای باغچه‌ای نمی‌توانند باز شوند و با میسلیوم قهوه‌ای مایل به خاکستری در قسمت قاعده جوانه در روی ساقه ممکن است تشکیل شود (شکل ۲). در شرایط گلخانه‌ای خسارت شبیه شرایط رزهای خارج از گلخانه است و یا علائم به‌صورت کبودی ظاهر می‌شود، نقاط‌ریزی روی گلبرگ‌ها ظاهر شده و نوک یا حاشیه گلبرگ‌ها نرم و قهوه‌ای می‌شوند (شکل ۳). قارچ‌ ممکن است انتهاء شاخه‌هائی را که برای برداشت گل بریده یا هرس شده‌اند را نیز آلوده کند. این آلودگی باعث سختگی ساقه‌ها می‌شود.
عامل بیماری قارچ Botrytis cinerea است. درجه حرارت مناسب برای رشد و توسعه قارچ عامل بیماری ۱۵ درجه سانتی‌گراد ثبت شده است. همچنین رطوبت بالا نیز در این شرایط دمائی مورد نیاز است. برای حمله قارچ به گیاه، زخمی شدن سطح میزبان لازم است.
برای کنترل این بیماری، همه گل‌ها، جوانه‌ها و ساقه‌های آلوده در گلخانه یا مزرعه و باغ باید بعد از ظهور اولین علائم بیماری حذف و از بین برده شوند. تهویه مناسب در بسترهای تکثیر و در گلخانه‌ها از بروز بیمار یخواهد کاست.
انتقال سریع گل‌های شاخه بریده یا قلمه‌ها به انبار خنک، جلوگیری از ایجاد زخم در گیاهان جلوگیری از پاشیدن آب روی سطح خاک و برگ موقع آبیاری و عدم استفاده از مقادیر بالای نیتروژن و مالچ‌های مرطوب به کاهش بیماری کمک خواهد کرد برای پوشاندن زخم‌های ایجاد شده، سمپاشی با قارچ‌کش‌های حفاظتی توصیه می‌شود. رزهای بریده شده در انبار نیز باید سمپاشی شود و یا در محلول سمی مثل بنزیمیدازول‌ها و دی‌کربوکسیمیدها فرو برده شوند. با توجه به اینکه اسپوردهی قارچ در طول موج نوری ۳۵۵ نانو متر (نور ماورای بنفش) بهتر انجام می‌شود لذا استفاده از پلاستیک‌های جذب‌کننده نور ماورای بنفش (پوشش‌های ضد U.V) برای کنترل و کاهش اسپوردهی قارچ مؤثر خواهد بود. استفاده از کلسیم به‌عنوان یک عامل تغذیه‌ای، موجب کاهش میزان از طریق توقف تولید اتیلن به‌وسیله رز که در توسعه بیماری اهمیت دارد می‌شود.

۳) لکه سیاه رز
بیماری لکه سیاه رز که همچنین سوختگی برگ، لکه برگی، سوختگی، آسترومای برگ رز و کپک لزج هم نامیده می‌شود، در همه مناطق رزکاری دنیا پراکنده است. این بیماری در رزهای فضای باز بیشتر از رزهای گلخانه‌ای شایع است زیرا در گلخانه‌ها رطوبت را راحت‌تر می‌توان کنترل کرد.

علایم بیماری به‌صورت لکه‌های مشخص با قطر ۱۲-۲ میلی‌تر روی سطوح بالائی برگ گسترش می‌یابد. این لکه‌ها گرد یا نامنظم هستند. بافت برگ اطراف لکه به رنگ زرد تغییر رنگ داده و حالت کلروز تا زمان ریزش بر در سرتاسر سطح برگ گسترده می‌شود. زردی و ریزش برگ‌ها در ارتباط با تشکیل اتیلن است. برگ‌هائی که علایم بیماری روی آنها دیده می‌شود مقادیر زیادی اتیلن تولید می‌کنند.

در روی شاخه‌های یک ساله ارقام حساس سوختگی‌های نامنظم با رنگ قرمز مایل به بنفش گسترش می‌یابند. این لکه‌ها اغلب کوچک و به‌ندرت شاخه‌ها را از پا درمی‌آورند. ولی در زمستان گذرانی قارچ اهمیت ویژه‌ای دارند. در روی گلبرگ‌ها هم لکه‌های ریز قرمز رنگ ممکن است دیده شود که با تغییر شکل خفیفی همراه است.

عامل بیماری قارچ Diprocarpon rosae و در فرم غیرجنسی آن Marssonina rosae است. عامل انتشار قارچ کنیدی‌ها هستند که از طریق پاشش آب، به‌وسیله کارگران یا تماس با قسمت‌های چسبناک بدون حشرت منتقل می‌شوند. برگ‌هائی که ریزش کرده‌اند ممکن است توسط باد جابه‌جا شده و عامل بیماری را به‌صورت لکه‌ای منتشر کنند. قارچ عامل بیماری‌زا در داخل خاک قادر به ادامه حیات نیست و کنیدی‌های موجود بر روی ابزار و غیره بیشتر از یک ماه پایدار می‌مانند. در مناطق معتدل قارچ در گلخانه در سرسر سال روی میزبان فعال باقی می‌ماند. زمستان گذرانی عامل بیماری به‌صورت میسلیوم و یا کنیدی است.

عامل بیماری دامنه وسیعی از درجه حرارت را تحمل می‌کند اما برای رشد نیاز به رطوبت (تقریباً ۱۰۰ درصد) دارد. در درجه حرارت بالای ۳۳ درجه سانتی‌گراد قارچ قادر به ادامه فعالیت نیست. رشد قارچ در حرارت ۲۱-۱۹ درجه سانتی‌گراد در حد مطلوب است. بهترین شرایط آلودگی زمانی است که برگ‌ها ۲۴ ساعت به‌صورت ممتد مرطوب باقی بمانند. در هوای خشک هیچ‌گونه آلودگی اتفاق نخواهد افتاد. جریان هوا در اطراف بوته‌های رز در گلخانه یا خارج آن موجب خشک شدن سطح برگ‌ها و کاهش بیماری خواهد شد. گرمای تابستان و سرمای زمستان توسعه بیماری را در مناطق بارانی محدود می‌کند.

برای کنترل بیماری نباید اجازه داد که برگ‌ها در رطوبت نسبی بالا بیشتر از ۱۲-۷ ساعت باقی بمانند. تا حد امکان از آبپاشی روی سطح گیاهان باید خودداری شود. در مواقع ضروری باید آبپاشی در اوایل صبح که درجه حرارت در طی روز افزایش می‌یابد صورت گیرد. از آب‌دهی زیادی از حد در شرایط آب‌وهوای مرطوب و شرایط تاریک باید اجتناب کرد. حذف برگ‌ها و هرس شاخه‌هائی که آلوده هستند موجب کاشت جمعیت زمستانگذاران قارچ می‌شود از کشت متراکم باید اجتناب شود تا جریان هوا به‌راحتی در اطراف بوته‌های رز حرکت کند. قارچ‌کش‌ها باید در مواقعی از سال که شرایط برای توسعه بیماری لکه سیاه مساعد است استفاده شوند، قارچ‌کش‌ها باید هر ۱۵ روز یک بار در این شرایط به‌کار روند.

۴) سفیدک داخلی
علایم بیماری روی برگ‌ها، ساقه‌ها، کاسه‌ گل، کاسبرگ و گلبرگ‌ها دیده می‌شود. آلودگی معمولاً به ناحیه رشد انتهائی و جوان گیاه محدود است. روی برگ‌ها لکه‌های قرمز، صورتی‌ تا قهو‌ه‌ای تیره به‌صورت اشکال نامنظم تشکیل می‌شود. برگچه‌های ممکن است به رنگ زرد تغییر یابند. در برگچه‌های زردرنگ لکه‌هائی به قطر یک سانتی‌متر از بافت سالم برگ ممکن است به‌صورت جزیره مانند دیده می‌شوند. ریزش برگ ممکن است شدید باشد. در شرایط سرد و مرطوب اسپرانژیوم و اسپرانژیوفور به‌طور فراوانی روی سطح پائینی برگ‌های آلوده دیده می‌شوند. نواحی ارغوانی تا سیاه با اندازه مختلف از یک لکه کوچک تا لکه‌هائی با طول ۲ سانتی‌متر نیز ممکن است روی ساقه و دمگل ظاهر شوند.

عامل بیماری قارچ Peronospora sparsa می‌باشد. دمای مناسب برای جوانه‌زنی اسپور قارچ ۱۸ درجه سانتی‌گراد است. قارچ عامل بیماری در رطوبت نسبی پائین‌تر از ۸۵ درصد گیاهان رز را آلوده نمی‌کند.
در رزهائی که در گلخانه‌ها کاشته شده‌اند، پائین آوردن رطوبت محیط با استفاده از تهویه و هوادهی و یا رساندن دره حرارت محیط به ۲۷ درجه سانتی‌گراد در طی زمان‌های گرمتر روز و شب به کنترل بیماری کمک خواهد کرد. در زمان غروب که درجه حرارت به‌طور ناگهانی پائین می‌آید. برای جلوگیری از افزایش رطوبت نسبی باید از روش‌های ویژه‌ای استفاده کرد.
رطوبت نسبی نباید به مدت ۳ ساعت بیشتر از ۸۵ درصد باقی بماند. اگرچه در رزهای گلخانه‌ای این بیماری شدیدتر است ولی در رزهای خارج گلخانه‌ای نیز که شرایط بیماری فراهم باشد یک مسئله جدی محسوب می‌شود.

در زمانی‌که شرایط محیطی برای بیماری مناسب است قارچ کش‌های حفاظتی باید به‌کار گرفته شوند. بهداشت زراعی برای حذف پاتوژن در طی فصل بسیار مهم است. برگ‌ها، ساقه‌ها و گل‌های آلوده باید حذف شده و از بین بروند. همچنین حذف قلمه‌ها و قسمت‌های گیاهی حامل قارچ برای کنترل بیماری بسیار اهمیت دارد.

سفیدك دورغی :

سفیدك دروغی با شبه قارچی به نام Peronospora sparsa ایجاد می شود كه یك بیماری فوق مخرب در رز است.

خوشبختانه این بیماری در ایالت كنكتیكوت به صورت گهگاه پراكنده است. پیشرفت بیماری به صورت مطلوب با سرما ،موقعیت مرطوب و زمانی است كه در گلخانه بتواند محوطه ای را آلوده كند.

علائم می تواند روی تمام بخش های هوایی گیاه پیشرفت كند كه شامل برگ ،ساقه ،دمبرگ ،كاسه ی گل و گلبرگ است. به هر حال آلودگی برگها بیشتر معمول است و آنها خیلی راحت تشخیص داده می شوند.آلودگی برگها از ارغوانی به قرمز پیشرفت می كنند و لكه های زاویه دار یا شبكه ای هستند كه فورا بالای سطح برگ ظاهر می شوند.

این علائم اغلب با زرد شدن ، نكروز شدن و افتادن پیش از موعد برگ ها منطبق می شوند.

در برخی موارد علائم می توانند در هم شوند با همراه شدن با تماس آسیب ها یا سموم مسموم كننده ی گیاهی كه به اشتباه به عنوان آفت كش استفاده شده اند.

برگ زدایی در گیاه می تواند خیلی گسترده شود هنگامیكه آلودگی در گیاه سنگین است.

تحت موقعیت رطوبت بالا یك توده ی خاكستری ارغوانی از اسپورهای پاتوژن زیر سطح برگهای آلوده پیشرفت می كنند.

سفیدك دروغی می تواند در اساس از سفیدك پودر یمتمایز باشد ، چون جایی كه اسپور فشانی می كنند متفاوت است .سفیدك دروغی در سطح زیرین برگ و سفیدك پودری در سطح رویی برگ اسپورفشانی می كند ،اما می تواند در هر دوسطح این كار را انجام دهد.

زخم های كوچك سیاه ارغوانی اغلب می تواند در سطح ساقه و دمبرگ پیشرفت كند. این ها اغلب با مخلوط شدن با بیمار ی لكه سیاه بر هم خورده می شود.

پاتوژن به صورت یك میسیلیوم كه ساقه را آلوده كرده و یا اسپور استراحتی (اواوسپور) در گیاهانی كه روی زمین ریخته شده اند و یا روی ساقه ها زمستان گذرانی می كند.

سفیدك دروغی می تواند با یك بهداشت خوب كه شامل جمع آوری برگ های آلوده كه خیلی زود ظاهر می شوند و طی پاییز می ریزند است مدیریت شود.

بیماری ساقه را می توان هرس كرد در بهار قبل از شكستن ساقه ها .

داشتن یك فضای مناسب بین گیاهان برای تضمین گردش هوای خوب برای كاهش سطح رطوبت به ما كمك می كند.

گام هایی برای جلوگیری از آبیاری بارانی و آبیار یزود هنگام در روز به كاهش موقعیت مناسب برای پیشرفت بیماری كمك می كند.

توان گیاه با برنامه هایی با عنوان محافظت كشت حفظ می شود.

اسپری های قارچ كش می توانند مكمل سایر روش های كنترلی سفیدك دروغی باشند.

در میان تركیبات پیشنهادی mancozeb و hydroxide در ایالت كنكتیكوت مفید بودند.

مراجعه به بچسب آنها میزان دو مصرفی و سلامت آنها را نشان می دهد.

سوختگی بوتریتیس:

سوختگی بوتریتیس با قارچ Botrytis cineraea كه یكی از بیماری های معمول رز است ایجاد می شود.

این قارچ جهانی است و گستره ی میزبانهای فوق العاده زیادی دارد.

علائم روی تمام بخش های هوایی كه شامل گل ها، جوانه ها، ساقه ها و قسمت های انتهایی در حال رشد است پیشرفت می كند.

پیشرفت بیماری در دوره ای از سرما ،ابری و آب و هوای مرطوب مطلوب است.

بیشتر ،علائم سوختگی بوترتیس به صورت قهوه ای خاكستری و نا آشكار روی سطوحی از قسمت های الوده ی گیاهی ظاهر می شود.

خال های قهوه ای روشن كوچك یا زخم ها روی گلبرگ ها و جوانه ها ظاهر می شوند. شكوفه های الوده ممكن است قبل از باز شدن بیفتند.

بوتریتیس اغلب می تواند انتهای درختانی كه هرس شده اند و همه ی جراحت های حاصل از بریدگی را آلوده كند.

این نوع از آلودگی در بلایت ساقه می تواند به صورت شانكر باشد. بوتریتیس می تواند به صورت تاثیر گذار روی همه ی بقایای گیاهی باقی بماند.

بهداشت یك مدیریت حیاتی برای بوتریتیس است كه شامل جمع آوری بقایای گیاهی و گل های فرسوده و جمع اوری تمام برگهای ریخته شده طی پاییز است.

بیماری ساقه را می توان قبل از شكستن ساقه در بهار هرس كرد.

داشتن یك فضای مناسب بین گیاهان برای تضمین گردش هوای خوب و كاهش رطوبت هوا كمك می كند.

گام هایی برای جلوگیری از آبیاری بارانی و آبیاری زود هنگام در روز موقعیت مطلوب را برای پاتوژن از بین می برد.

توان گیاه با برنامه هایی تحت عنوان حفاظت كشت حفظ می شود.

اسپری های قارچ كش مكمل سایر روش های كنترل بلایت بوتریتیس هستند.

از میان تركیبات پیشنهادی chlorothalonil,captan,copper sulphate pentahdrat,iprodione,mancozeb,potassium bicarbonate,thiophanat methyl

در ایالت كنكتیكوت تایید شدند.

شانكر :

رزها به چندین نوع ا قارچ های شانكر ساقه حساس هستند. دو تا از معمول ترین آنها Coniothyrium wernsdorffiae و C.fuckelii هستند كه به ترتیب شانكر سوخته و شانكر معمولی را ایجاد می كنند.

هر دوی این قارچ ها از راه زخم های هرس، حشرات و سایر انواع جراحت های مكانیكی وارد می شوند.

علائم در محدوده ی ساقه ها هستند و اندازه و ویژگی آنها تغییر می كند كه بستگی به عامل بیماری دارد.

شانكر اغلب با نقطه های زرد یا قرمز تیره شروع می شود. روی منطقه تاثیر می گذارد و به تدریج بزرگ می شود و در مركز به صورت نا همسان به رنگ قهوه ای یا قهوه ای قرمز در می آید.

با شانكر سوخته ، شانكر حاشیه ای قهوه ای قرمز یا ارغوانی ظاهر می شود ،در حالیكه شانكر معمولی حاشیه ی قهوه ای تیره دارد.

محدوده ی شانكر اغلب فورا از نقاط سبز در بخش های غیر آلوده ساقه ظاهر می شود.

وقتی كه شانكر به صورت دایره وار ساقه را احاطه می كند ، نتیجه پژمردگی و مرگ همه ی بخش ها بعد از شانكر است.

بیماری شانكر می تواند با برنامه های خوبی از بهداشت مدیریت شود .بیماری ساقه را می توان برای برگرداندن سلامتی چوب در بهار قبل از شكستن ساقه هرس كرد.

هرس درست شامل استفاده از چاقو های تیز ،تجهیزات تمیز و سالم هست كه برای حداكثر سلامتی بسیار مهم است.

تجهیات می توانند با محلول 10% ماده ی سفید كننده ی خانگی ضد عفونی شوند، كه شامل ( 1قسمت سفیدكننده+ 9 قسمت آب) ، الكل 70% یا یكی از تركیبات تجاری در دسترس مثل Greenshield است.

توان گیاه می تواند با برنامه های محافظت كشت نگهداشته شود.

جلوگیری از صدمات و افزایش محافظت های زمستانه می تواند مفید باشد.

قارچ كش ها برای كنترل شانكر مفید نیستند.

زنگ :

زنگ رز یك بیماری قارچی است كه با چندین گونه از Phagmidium ایجاد می شود. علایم می توانند روی برگها و تمام قسمت های سب گیاه پیشرفت كنند.

تحت شرایط مطلوب ، علایم زنگ می تواند در تمام بخش های گیاه ظاهر شود. در اوایل بهار جوشهای نارنجی كوچك روی دو سطح برگ پیشرفت می كنند . كم كم اینها بزرگ می شوند و به صورت چشمگیر در سطح زیرین برگ قرار می گیرند. ناحیه های كلروتیك یا موزاییك خفیف اغلب می توانند در سطح رویی برگ پیشرفت كنند.

این مناطق اغلب به وسیله ی جوش هایی از سطح زیرین هدایت می شوند.

ساقه های جوان و كاسبرگ ها اغلب می توانند آلوده شوند.

در انتهای تابستان یا اواخر پاییز جوش ها سیاه رنگ می شوند و محتوی اسپورهایی برای بقا در زمستان هستند.

آلودگی شدیدباعث برگریزی پیش از هنگام می شود.

به هر حال ارقام در آسیب پذیری و واكنش به آلودگی متفاوت هستند. آلودگی بعد از تشكیل اسپور و پخش شدن آن در هوا ، روی سطح برگ ها و آلودگی برگ از طریق روزنه ها اتفاق می افتد.

دمای سرد ، رطوبت بالا ،باران و سطح بالایی از رطوبت شرایطی را برای پیشرفت زنگ به وجود می آورند.

قارچ عامل زنگ زمستانگذرانی را روی برگهای مرده ، بقایای گیاهی و ساقه های آلوده انجام می دهد.

بیماری زنگ می تواند با برنامه های بهداشتی كه شامل جمع آوری برگهای آلوده و بقایای گیاهی در پاییز است مدیریت شود.

ساقه های زنگ زده باید بای سلامت گیاه قبل از شكستن جوانه ها هرس شوند .

داشتن یك فضای مناسب بین گاهان برای تضمین گردش هوای خوب می تواند مفید باشد. جلوگیری از آبیاری بارانی و آبیار ی زود هنگام در روز می تواند موقعیت مطلوب را برای بیماری كاهش دهد .

توان گیاه با برنامه های محافظت كشت می تواند حفظ شود.

كشت ارقام مقاوم به زنگ می تواند مفید باشد .اسپری های قارچ كش می توانند مكمل سایر روش ها ی كنترلی زنگ باشند و تعدادی از تركیب ها در ایالت كنكتیكوت ثبت شده اند.

سولفور آهك به عنوان یك اسپری غیر فعال است.

Mancozeb,chlorothalonil,myclobitanil و triforine قارچ كش های موثر در فصل رشد هستند.

گال طوقه :

گال طوقه با باكتری Agrobacterium tumefaciens ایجاد می شود. این بیماری عموما به صورت گال یا افزایش رشد در ساقه ی اصلی تشخیص داده می شود.

گال اغلب می تواند روی ریشه شكل بگیرد و اغلب به شكل نا معمول روی قسمت های هوایی گیاه است. گال طوقه به شكل های نا هنجار است و هیچ بافت یا ساختاری ندارد و در اندازه های متغیر است.

گال های جوان سبز روشن یا سفید مایل به خاكستری است و سطح صافی دارد ،همچنانكه سن گال ها می گذرد ، آنها تیره یعنی قهوه ای مایل به سیاه و سخت و چوبی می شوند.

رزهای آلوده به گال طوقه عك العمل های مختلفی نشان می دهند . بعضی از آنها كوتوله ظاهر می شوند ، برخی شاخ وبرگشان كم می شود و تولید گل های كمتری می كنند یا كیفیت گل ها پایین می آید و برخی می میرند .

موقعیت گال اثر قابل ملاحظه ای را روی علائم گیاه آلوده نشان می دهد.

برای مثال: یك گال روی پایه ی ساقه ممكن است خسارت بیشتری از چندین گال روی ریشه یا شاخه های هوایی داشته باشد.

باكتری آلودگی را از بین زخم های هرس ، شخم و یا جویدن حشرات ایجاد می كند.

و می تواند با زخم هایی كه با ابزار آلوده ایجاد می شوند پخش شود.

باكتری گال طوقه در گال و در خاك بدون گیاه میزبان حداقل برای 2 سال باقی می ماند .

ممانعت و بهداشت مدیریت های حیاتی گال طوقه هستند.

این بسیار مهم است كه از گیاهان سالم و پیوندهای عاری از بیماری استفاده كنیم.

گیاهان قدیمی را برای جوانه زنی بازبینی كنیم.

جلوگیری از جراحت به ریشه و طوقه طی جوانه نی و كشت گیاه مفید است. ساقه های گال زده برای سلامتی چوب می توانند هرس شوند.

برای هرس مناسب برای حداكثر سلامتی باید از ابزرا تیز، تجهیزات تمیز استفاده نمود.

تجهیزات می توانند با محلول 10% ماده ی سفید كننده ی خانگی ضدعفونی شوند كه شامل ( 1 قسمت سفید كننده+ 9 قسمت آب) ، الكل 70% یا یكی از تركیبات تجاری در دسترس مثل Greenshield .

ساقه های زیر زمینی در حساسیتشان به گال طوقه متفاوت هستند.

در این میان بیشترین مقاومت مربوط به گونه های Rosa multiflora,R.manetti است.

توان گیاه می تواند با برنامه هایی تحت عنوان محافظت كشت حفظ شود.

كترل گال طوقه با عامل كنترل بیولوژی نتیجه اش كشت مخلوطی است.

نژاد K84 باكتری A.radiobacter ثبت شده برای كنترل بیولوژی و گاهی اوقات هم موفق بوده .

هیچ كنترل شیمیایی برای این بیماری وجود ندارد.

موزائیك :

موزائیك رز با مجموعه ای از چندین ویروس ایجاد می شود كه شامل ویروس لكه حلقوی آلو (PNRSV) و ویروس موزائیك سیب (AMV) است.

علایم بسیار متنوع هستند و بستگی به زمان در سال ،دما ،گونه ها،رقمم و ویروس های خاصی كه روی گیاه تاثیر گذار هستند دارد.

علائم ویژه ای روی برگ ظاهر می شود مثل موجدار شدن یا خطوط زیگزاگ كلروتیك ،اما علایم ممكن است اغلب مثل لكه حلقوی و الگو لكهلكه شدن ظاهر ظود.

خط آب به صورت زرد ،رگبرگهای شفاف یا لكه های زرد كدر ممكن استاغلب نمایشگر آلودگی باشد. برخی از گیاهان آلوده ممكن است كوتوله وضعیف شوند و بقیه ممكن است در كل هیچ علایمی را نشان ندهند.

كاهش در تعداد و اندازه ی گل ها ، كجو كوله شدن و كاهش مقاومت به سرما اغلب با پیوستن به آلودگی گزارش می شود.

علائم بیشتر در بهار و اوایل تابستان ظاهر می شوند و ممكن است در تابستان ظاهر نشوند.

موزائیك رز به سرعت در طبیعت پخش می شود ، از آنجاییكه برای آن هیچ حشره ی ناقلی شناسایی نشده ، وقتیكه جوانه های آلوده ، شاخه ها و ساقه های زیر زمینی به یك گیاه سالم پیوند زده می شوند گسترده می شود.

یك بار كه گیاهان با موزائیك رز آلوده می شوند دیگر قابل درمان نیستند.

می توان از موزائیك رز با خرید گیاهان سالم ، وسایل تضمین شده ی فاقد ویروس اجتناب كرد.

این خیلی محتاطانه است كه علائم را در یك پایه شناسایی كنیم و جمع آوری و حذف گیاهان آلوده كه خیلی زود شناسایی شده اند مفید است.

جراحت های زمستانه:

جراحت های زمستانه نتیجه ی فاكتورهای محیطی بسیاری است كه اثر كمتری نسبت به سایر فاكتورها كه طی زمستان اتفاق می افتند دارند. مثال ها شامل :یخبندان بهاره، سرمای تابستانه و به دنبال آن پائیز گرم ، افت اتفاقی دما ،نوسان ناگهانی دما ، چرخه ی یخ بستن و آب شدن ، فقدان پوشش برف، دمای گرم نیمه ی زمستان به طور غیر معمول ،شدید شدن یا غیر طبیعی شدن سرمای هوا و بادهای خشك.

ویژگی های مهم دیگر جراحت های زمستانه اغلب زیاد هستند ، علائم قابل رویت نیستند تا زمانیكه جراحت ها اتفاق می افتند. علایم جراحت های زمستانه بسیار متنوع هستند و به صورت شكوفه هایی كه قبل از باز شدن می افتند یا ساقه هایی كه پژمرده می شوند و تیغ ها ی روی ساقه كه فرو می ریزند یا ناگهان در گرمای تابستان می ریزند. در برخی موارد، ساقه ها سیاه می شوند و در بهار می میرند.

جراحت های زمستانه می تواند كاهش یابند با محافظت از توان گیاه طی برنامه های محافظت كشت. برای مثال یكی از موثرترین حمایت ها در برابر جراحت های زمستانه متوقف كردن كود دادن زود هنگام در فصلی است كه گیاه شانس رفتن به خواب طبیعی دارد. در بهار هر شاخه ی مرده كه محلی برای مهاجمان ثانویه یا آفات فرصت طلب است باید هرس شود.

محافظت زمستانه به صورت مالچ می تواند برای پیوند های جوان مثل هیبرید ها مفید باشد. این روش معمولا برای همه ی گونه ها ،باغ های قدیمی ،بوته ها یا رزهای رونده ضروری نیست .

از مالچ می توان برای رزهایی با خاكهای سست ، كمپوست،یا برگهای انباشته اطراف پایه بعد اولین یخبندان استفاده كرد.

مالچ زمستانه باید در اوایل بهار وقتی كه رشد شروع می شود برداشته شود .

این اغلب مهم است كه ارقام یا گونه هایی از رز كه شناخته شده اند و سخت هستند انتخاب شوند.

خواص گل رز:

به گزارش خبرنگار سلامت نیوز ، بوئیدن گل ها به ویژه گل رز جهت تقویت حافظه بسیار موثر است . محققان دریافته اند با بوئیدن گل رز قسمتی از مغز که متعلق به یادگیری است را تقویت می کند .

هم چنین تاکید می شود بوئیدن گل ها هنگام خواب تاثیر بیشتر بر مغز خواهد گذاشت.

گل رز برای انواع مختلف پوستها مناسب است.ولی بیشتر برای پوستهای خشک و حساس از آن استفاده می شود. از دیگر خواص دارویی این گیاه تاثیری است که بر مویرگهای زیر پوست دارد به طوری که قرمزی زیر سطح پوست را که ممکن است به دلیل گشاد شدن مویرگها باشد ، کاهش می دهد.
از آب گل رز برای تسکین برخی ناراحتی های پوستی و ضدعفونی کردن برخی عفونت های چشمی استفاده می شود و همچنین آرامبخش و ضد افسردگی است و تنش های عصبی ، زخم های گوارشی ، امراض قلبی را کاهش می دهد.
عصاره رز برای ترشح صفرا ، هضم غذا ، ناراحتی های خونی و رحم مفید است.
چای گل رز ( البته شما می توانید برای تهیه آن نیم گرم گلبرگ رز را داخل ۱۵۰ میلی لیتر آب بجوشانید و میل کنید.) در تسکین گلودرد ، کاهش عفونت مثانه و درمان اسهال مفید است.
قسمت میانی گل رز ( برآمدگی وسط گل برای نگهداری دانه ها) نیز سرشار از ویتامین های(آ؛ ب ؛ د، ای ؛س) است.

اطلاعات دیگر:

رزها درختچه‌هایی از خانواده گل سرخ (Rosaceae) می‌باشند. این خانواده متجاوز از 2000 گونه و حدود 100 جنس را دربرمی‌گیرد. جنس Rosa دارای 250 گونه بوده كه مهمترین آنها به غیر از گل محمدی از نظر تهیه اسانس و گلاب عبارتند از :‌

R.centrifolia و R.alba و R.moschata (نسترن) و R.caninal و (گل سرخ) R.galica. عدد پایه كروموزومی كلیه رزها 14=n2 است. رزهای اهلی جهان اكثراً اكتاپلوئید هستند و 56= n8 كروموزوم دارند.

گل محمدی از اواخر قرن شانزدهم از آسیای صغیر و به احتمال زیاد از دمشق به اروپا برده شده است.

این درختچه تولید گهای بسیار معطر می‌نماید كه خاصیت دارویی دارد.

گل سرخ در آب و هوای سرد كوهستانی می روید، ارتفاع بوته آن بین 50 تا 150 سانتی متر است و در خاك رس شنی پرورش داده می شود، اگر چه انواع دیگر خاك ها هم مناسب گل سرخ است ولی خاك رس شنی با توجه به مواد معدنی آن برای این كار مناسب تر است، رنگ گل سرخ همانطور كه از اسمش پیداست سرخ است هرچه گلبرگهای آن سرخ تر باشد، بهتر و برای گلابگیری مناسب تر است.
گل سرخ بعد از دو سال از كاشت اولیه آن گل می دهد و این گل دادن معمولاً بین سه تا چهار سال ادامه پیدا می كند. بعد از چهار سال بوته آن از شاخه اصلی بریده می شود تا دوباره سه تا چهارسال گل بدهد، بعد از این مرحله هم هنگامی كه بوته ها ریشه كن شد، از طریق تكثیر به روش قلمه زدن زیاد می شود، با توجه به خاك، آب و هوا، رطوبت، تكثیر، رنگ و بو و تعداد گلبرگ ها می توان مرغوب ترین گلها را در قمصر كاشان و بعد نیاسر و آزران و كامو و جوشقان پیدا كرد.

http://www.akairan.com/images/golo-giah/roz.jpg

[ یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:,

] [ 12:27 ] [ امید ] [ ]

گل یاس زرد

نام علمی : forsythia sp

ارتفاع آن بین 1تا2.5 متر متغییر است شاخه های آن تو خالی میباشد برگها ساده متقابل بیضوی دم گل آن کوتاه است و مستقیما" به شاخه متصل می شود.

زمان گلدهی اواخر زمستان تا اوایل بهار می باشد. در تمام خاکها بجز اراضی فوق العاده سخت به عمل می آید ولی خاکها آهکی و زهکشی شده را ترجیح می دهد به سرما مقاوم است

ولی تا دمای 10- درجهسانتی گراد را تحمل میکند نیازمند شرایط نوری آفتابی تا نیم سایه است به خشکی مقاوم بوده و نیاز آبی آن کم می باشد ازدیاد آن از طریق قلمه خشبی (بعد از خواب زمستانه)و قلمه علفی(اواخر بهار و تابستان)می باشددر مواردی می توان از خوابانیدن و کاشت بذر نیز استفاده نمود.هرس زرد برای ایجاد گلدهی بیشتر و بهتر انجام می شود.

با توجه به اینکه گلدهی یاس زرد بر روی شاخه های عمدتا" دو ساله و بعد از آن چند ساله می باشد جهت هرس می توان پس از گلدهی شاخه های مذکور و همچنین شاخه های مسن و چوبی شده را در نزدیکی محل طوقه قطع نمود تا گیاه شاخه های جدید تولید کند و این شاخه ها در بهار سال بعد تولید گل کند.

http://www.uwgb.edu/biodiversity/phenology/2006/forsythia_aspect01gf400.jpg

[ یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:,

] [ 12:26 ] [ امید ] [ ]

گل ابری

ارتفاع این گیاه به 60 سانتیمتر می رسد ولی ارقام پاکوتاه آن به ارتفاع 20-15 سانتیمتر است.

برگها دندانه دار ،قلبی شکل یا بیضی با پرزهای کم و به رنگ سبز تیره تر می باشد.

گل آذین دیهیم،بسیار متراکم که در کلاپرک های کوچک یا بزرگ که دارای گلهای لوله ای سفید ،قرمز یا غالباً آبی رنگ هستند تشکیل شده است. وقتی که گلها باز می شوند ، برگ ها را می پوشانند به طوری که برگها دیده نشده و بوته غرق گل می شود.

ابری خاک های قابل نفوذ و مرغوب را می پسندد و مکان های گرم و آفتابی را ترجیح می دهد. آبیاری آن می بایستی به قدر کافی باشد و به کود نیازی ندارد.

گل ابری در سایه آفتاب به خوبی رشد می نماید ولی هرچه آفتاب بیشتر ببیند پرگل تر و پا کوتاه تر می گردد

طرز ازدیاد:

تکثیر ابری از طریق بذر ساده بوده و آسان می توان آن را از این طریق تکثیر نمود.برای این منظور بذر آن را در اواخر زمستان(بهمن ماه) در شاسی و هم چنین می توان بذر را مستقیماً در بستر اصلی در آغاز اردیبهشت ماه کشت نمود که در این صورت از نشا کاری صرفنظر می شود.

ابری را می توان از طریق قلمه نیز تکثیر نمود.در این صورت قلمه ها را از روی پایه مادری در اواخر زمستان برداشت کرده در شاسی نیم گرم و یا در گلخانه گرمی می کارند پس از آنکه به خوبی ریشه کردند هر قلمه ریشه کرده را در گلدان کوچکی گذاشته و مواظبت های لازم به عمل می آید تا در اواسط بهار کشت شوند.

کاربرد:

واریته های بلند قد در حاشیه ها و یا برای گل بریده و زینت تپه ها استفاده می شود.ولی واریته های پاکوتاه برای تزئین حاشیه پارک ها و نقشه های موزائیکی استفاده می شوند.

هم چنین می توان ابری را در گلدان ،سبد گل روی بالکن ها و در اطراف استخر ها و آب نماها و تزئین نمای ساختمان ها کاشت مخصوصاً به علت آفتاب پسندی گل ابری در تزئین نمای ساختمانها نیز در داخل جعبه های گل کاربرد زیادی دارد.

http://ixl8jw.bay.livefilestore.com/y1pP4h30lFHVVyYa5zbFfwr_DlUHDClfIQzmSof0Kdpk0SAZTQj1AeYHnu2LWv70mCcKRPwrCYosq3scDirX_y_RA/02.jpg

[ یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:,

] [ 12:24 ] [ امید ] [ ]

گل زبان درقفا

تیره آلاله : Ranunculaceae

جنس Consolida

جنس زبان درقفا گونه های گیاهی یک ساله و بعضا" چند ساله با برگهای دارای بریدگیهای عمیق و گل آذین خوشه ای یا پانیکول را شامل میشود. از گونه های مهم آن میتوان به موارد زیر اشاره نمود.

1) گونه ی زبان درقفای شاهانه،زبان پس قفا ( C.regalis S.F.Gray.(Delphiniu consolida S.F.Gray

زبان در قفا گونه ای یک ساله با انشعابات متعدد و ارتفاع ساقه حداکثر 40 سانتی متر است. برگها نازک و نوک تیز است. گلها در فاصله بین ماههای خرداد و تیر ظاهر می شوند. گل آذین خوشه ای و دارای تعداد کمی گل است و گلها به رنگ آبی متمایل به بنفش دیده میشوند. گلبرگها توسط زنبورهای عسل مورد بازدید قرار می گیرند. تکثیر زبان در قفا به روش جنسی و توسط بذر انجام می گیرد.

زبان پس قفا گونه ای زینتی است که در مزارع غلات به عنوان علف هرز ظاهر می شود. این گیاه در کرمانشاه پراکندگی زیادی داشته و از علفهای هرز سمی محسوب می گردد. روی این اصل در طب کاربرد کمتری دارد. از گونه های چند ساله متعلق به جنس زبان در قفا می توان به D.formosum اشاره نمود که دارای ساقه بسیار منشعب به ارتفاع 180-60 سانتی متر است.

2) گونه ی گل ملیچی،زبان پس قفا، زبان در قفای شرقی،بهار گلی C.orientalis(Gay) Schrod

گل ملیچی دارای ساقه بدون انشعاب تا نسبتا" منشعب به ارتفاع 75-20 سانتی متر است. برگها دارای بریدگی های عمیق بوده و گل های بنفش رنگ به صورت نسبتا" متراکم در گل آذین های خوشه ای قرار گرفته اند.یکی از گلبرگها درازتر از بقیه است و مهمیز نامیده می شود. تکثیر به روش جنسی و از طریق بذر انجام می گیرد. بهار گلی از جمله علفهای هرز سمی است که در زمین های بایر و اراضی زراعی دیده می شود و در طب کاربرد کمتری دارد. رستنگاه بهار گلی در تبریز، مرند، مشکین شهر، میانه، ارومیه، خوی، مغان،کرج، تهران و همدان گزارش شده است.

http://content1.eol.org/content/2008/10/06/14/65126_large.jpg

[ یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:,

] [ 12:22 ] [ امید ] [ ]

گل لاله

دارای پیاز حقیقی است همان پیاز فلس نازک است پیاز در اوایل پاییز در انبار ۱۵-۲۰ درجه سانتی گراد نگهداری میشود .

آخر آبان کشت می شمود در فصای آزاد زمستان در زمین باقی می ماند در بهار گل می دهد.

شکل و اندازه پیاز باید استاندارد باشد پوست نباید جدا باشد از نظر زخم آفت بیماری سالم باشد خاک سبک با زه کشی خوب را می پسندد.

کود دامی برایش استفاده نمی شود برای محصول زود رس برای عید نوروز از پیازهای درشت تر استفاده می شود این پیازها آخر آبان اوایل آذر داخل گلدان که خاک سبکی دارند کشت می شود.

بعد از کاشت گلدانها ۶ هفته در سردخانه یا زیر زمین تو دمای ۳-۴ درجه نگهداری می شود.

[ یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:,

] [ 12:22 ] [ امید ] [ ]

گل مریم

نام علمی : Polianthe

گل مریم Polianthes كه فقط یك قسم از آن كاشته میشود جنسی از تیره سوسنیهاست .

گل مریم باغی P. tuberosa گیاه پیازی با برگهای كوتاه و ساقه های بلند كه تا یك متر قد میكشد و منتهی به یك خوشه گل سفید با عطری تند و مطبوع میگردد .

از این قسم جور پُرپَری هم وجود دارد كه بنام مروارید T. la perle معروف است .

گل مریم Polianthes را در زمین و كلدان هر دو میتوان كاشت ، در مناطق سرد كه زمستان طولانی است چون پیاز گل مریم Polianthes خراب میشود بهتر است آنها را در گلدان بكارند .

روش كاشت :

برای كاشتن گل مریم Polianthes در گلدان باید پیازهائی كه گل نداده جدا كرده آنها را در گلدان مملو از خاك تازه سیاه مخلوط با خاك برگ كاشته در گلخانه سرد یا اطاق بدون اینكه گلدانها را آبیاری كنند تا اواسط اسفند نگاهداری نمایند ، از آن به بعد كم كم شروع به آب دادن گلدانها میكنند و پس از آنكه مطمئن شدند دیگر در هوای آزاد یخبندان نمیشود گلدانها را بیرون آورده جای آفتاب رو بچینند ، معمولا گل مریم Polianthes از شهریور تا مهرماه گل میدهد و ممكن است گاهی زودتر هم باز شود ،

تكثیر:

برای زیاد كردن گل مریم Polianthes پیازهای ( سوخها ی) كوچك را موقع استراحت گیاه جدا كرده میكارند.

http://www.askquran.ir/gallery/images/12311/1_Maryam.jpg

[ یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:,

] [ 12:21 ] [ امید ] [ ]

گل گلایول

گلایول یکی از گلهاست که به صورت گل بریده و همچنین گیاه باغی از آن استفاده می شود.

گلایول در بیشتر کشورهای دنیا که بهار وتابستان مطلوبی دارند کاشته میشود. نمونه های مختلفی از گلایولهای بسیار زیبا مورد استفاده باغات خانگی ویا تولید کنندگان حرفه ای قرار می گیرد. کورمها معمولاً به وسیله تولیدکنندگان خارجی تولید میشود

کولتیوارهای قابل دسترس به صورتی خیره کننده ای از نظر رنگهای متفاوت ومتضاد ، اندازه ،شکل وزمان گلدهی ارائه می شود. این کولتیوارها از تلاقیهای پیچیده ای حاصل شده اند که در گذشته وبا استفاده از گونه های بسیاری که در آفریقای جنوبی وجود داشته به دست آمده اند. اصلاح گلایول ابتدا در قرن 19 انجام شد و در نتیجه کولتیوارهای جدیدی تولید گردید واین کولتیوارها از نظر منشاء بسیار متنوع هستند.

طبقه بندی گیاه شناسی، توزیع وتوصیف

گلایولها از خانواده اریداسه هستند وبیش از 150 گونه دارند. بیشتر آنها بومی آفریقا (جنوبی ، شرقی و غربی) هستند و حدود 20 منشاء شناخته شده که شامل مناطقی از مدیترانه ،غرب آسیا واروپا ،آفریقای جنوبی وبویژه دماغه امیدنیک آفریقا است که به عنوان مراکز انشقاق جنس ها مورد توجه هستند دراین مناطق می توان گونه های دیپلوئیدی را پیدا کرد که از پاییز وبهار تا فصل گرم وخشک تابستان گل می دهند مثل گونه های تریستیز و نوستوس و الاتوس . این گون ها مقاوم نیستند وبه طور معمول کاشت آنها مشکل است وبه مقدار زیادی از نظر اندازه، شکل ورنگ وتعداد گلچه در سنبله متغیرند. بعضی از گونه ها معطر وبعضی از گلهایشان قبل از برگها رشد می کنند مثل گونه کارمینوس.

از بعضی از این گونه های دیپلوئید در تلاقیها وانتخاب پایه ژنتیکی برای کولتیوارهایی که گلدهی بهاره دارند استفاده شده است مثل کولویلای ،نانوس ،راموسوس وتیویرژنی.

گلایول یک گیاه علفی است با سنبله ای انتهایی که گلدهی آن از پایین به بالاست وگلچه ها در پایین به طور نسبی همپوشانی دارند. گلهای منفرد در داخل دو براکته که کم وبیش لوله ای شکل هستند قررا می گیرند تعداد 6 عدد پوشش گل، 3 مادگی ،یک تخمدان پایینی ویک کپسول سه حفره ای وجود دارد. کورم گلایولی که یک گل تولید می کند از 5 تا 8 میانگره کوتاه فشرده شده ومتورم مربوط به ساقه گل دهنده تشکیل شده است . در گره ها به طور متناوب یک جوانه وجود دارد ومعمولاً یک یا دو جوانه انتهایی در هر شاخه توسعه می یابند. کورم به وسیله تونیک محافظت می شود که برگهای خشک قاعده ای هستند. روی گیاه مادری در هر فصل رشد،یک کورم جدید تولید می شود. درهمین زمان کورمچه ها در انتهای استولونهای منشعب شده که توسعه یافته اند از جوانه هایی که در قاعده کرم جدید تشکیل شده اند به و جود می آیند.

سیستم های اصلی تکثیر

هر کولتیوار که از بذر منشاء می گیرد. به دلیل هتروزیگوسیتی، تکثیر جنسی منجر به تکثیر نوع مطلوب و خالص کولیتوار نمی شود. تمام گیاهان بذری تولید شده نسبت به یکدیگر و والدینشان متفاوت اند. البته اصلاح کنندگان نباتات از تکثیر جنسی استفاده می کنند، به دلیل اینکه آنها این موضوع را مورد توجه قرار می دهند که ازوجود تغییرات در نسلها بهره برداری کنند . بنابراین آنها با استفاده از تلاقی کولتیوارها، کولتیوارهای جدید را که دارای برتری هستند تولید می کنند. به طور معمول گیاهان تولید شده از بذر در سال دوم گل می دهند.

برای تکثیر غیر جنسی یا رویشی، از دو اندام کورم وکورمچه استفاده میشود . کورمچه ها ساختمان کورمها را دارند. با این تفاوت که آنها دارای پوشش محکمی هستند.آنها یک شاخه تولید می کند و بعد به ترتیب به یک کورم وتعداد زیادی کورمچه تبدیل می شوند کیفیت کورمچه ها بسیار مهم است زیرا تولید کورمچه اولین گام در تولید کورم است. اشتباه در این مرحله می تواند زیانهای شدیدی را در مراحل بعدی به همراه داشته باشد.

کورمها می توانند از بذر ،کورمچه و یا ازسایر کورمها تولیدشوند. اندازه آنها از 2 تا20 سانتیمتر برحسب محیط آنها متفاوت است. جوانه های محوری به صورت متناوب روی گره های کورم قرار دارند. به دلیل وجود غالبیت انتهایی فقط چند جوانه تولید شاخه می کنند.

از تقسیم کورم به قطعاتی که محتوی حداقل یک جوانه هستند برای تسریع در عمل تکثیر استفاده شده است.

تکثیر می تواند با استفاده از تکنیکهای محیط مصنوعی و آزمایشگاهی با سرعت بیشتری انجام شود. جوانه های جانبی کورمها یا کرمچه ها برش زده شده و بر روی مواد یا محیطهای که دارای هورمون سیتوکینین هستند کاشته می شوند به همین ترتیب شاخه های جانبی توسعه یافته وجدا می شوند و روی مواد مشابهی که توضیح داده شد انتقال یافته وتقسیم شده وتحت قرار می گیرند این عملیات می تواند سرعت تکثیر را به 4 تا 6 دفعه در هر 5 تا 6 هفته برساند.

درمحیط مصنوعی تشکیل کورمها به وسیله کم کردن سیتوکنین وافزایش غلظت ساکارز تسریع و تحریک می شود. کورم وکورمچه ها همچنین درمایعی که با پیکلو توترازول تقویت میشود کاشته می شوند یا بعد از انتقال گیاهچه ها این عمل انجام می شود.

اصلاح گلایول

یک کولتیوار تجاری باید دارای صفات بسیار زیادی باشد. خصوصیات مطلوب برای پیازهای گلایول به شرح ذیل است:

1- باید قدرت تکثیر آن زیاد باشد، یعنی تعداد کورمچه ها بیشتری را داشته وکرمچه ها دارای جوانه ها زنی بالا و پوسته محکمی باشند.

2- در خاکهای مختلف و شرایط مختلف اقلیمی ، قدرت استقرار وتوسعه خوبی داشته باشد.

3- به آفات وبیماریهای اصلی وشرایط سخت حساسیت کمی داشته باشد.

4- برای عملیات مکانیزه مثل کاشت ،برداشت وجین کردن خالص سازی مزرعه مناسب باشد.

خصوصیات مطلوب برای تولیدگلهای شاخه ای عبارت اند از:

1- توانایی تولیدگل با کیفیت تجاری برتر در دامنه وسیعی از حرارت ونور را داشته باشند.

2- گلهای شاخه ای از نظر حمل ونقل ، بسته بندی ونگهداری مناسب باشند.

3- توانایی باز کردن غنچه ها را به مدت 2 تا3 روز در شرایط انبار خشک را داشته باشند.

مشتری پسند بودن یک کولتیوار به ارزش تزیینی ،خلوص رنگ ، ساقه راست وزیبا و وضعیت و شکل اتصال گل به محور آن بستگی دارد که البته تعیین خصوصیات برتر ومشخص تا حدودی مشکل است زیرا در این حالت سلیقه های شخصی نیز دخالت دارد.

اصول اصلاح گلایولها ساده است اصلاح کنندگان از طریق تلاقی دادن کولتیوارها وبه وجود آوردن فرزندان کاملتر به دنبال تکمیل کیفیت تجاری کولتیوارها هستند. اصلاح کنندگان اغلب صفات بیولوژیکی جنسها را مورد توجه قرار می دهند لذا کورمها وکورمچه ها وبه طور کلی مواد تکثیری باید کاشت ،برداشت تمیز و هر ساله ذخیره شوند.

این عملیات زمان وابزار ویژه ای را نیاز دارد همچنین اگر دقت لازم انجام نشود آلودگیهای قارچی و ویروسی ممکن است به نسلهای بعدی منتقل شوند کولتیوارهای جدید نتیجه تلاقیهای پیچیده بین گروههای خاصی می باشند آنها هتروزایگوت وتتراپلوئیدها هستند. از طرفی دانش صفات قابل توارث نیز ضعیف می باشند در نتیجه پایه های اصلی بحث انتخاب والدین برای تلاقی به طور معمول در دسترس نمی باشد صفات کمّی مثل زود گلدهی ،ارتفاع گیاه ،طول سنبله وتعداد گلچه درهر سنبله به طور متوسط از قدرت توارث بالایی برخوردارند اما صفات کیفی مثل زیبایی گل وبه طور کلی سایر ارزشهای کیفی، دارای قدرت توارثی بسیار کمی هستند والدین خوب ممکن است قدرت توارثی ضعیفی داشته باشند

بنابراین ارزش فنوتیپی والدین نمی تواند سندی برای ارزش فرزندان باشد. تعداد صفات مطلوبی که باید ترکیب شوندزیاد است و وجود یک صفت ناجور کافی است که برنامه اصلاح خراب کند.

شاید موفقیت اصلاح گیاهان به مقدار زیاد وابسته به تعداد گیاهانی باشد که در برنامه توارث شرکت می کنند.

ارزیابی بعضی از صفات مثل سرعت تکثیر وتوانایی گلدهی در فصل مناسب هزینه می طلبد وفقط زمانی به دست می آید که گیاه سیکل رشدش را طی کرده باشد.

به دلیل بالا بودن متقابل محیط وژنوتیپ آزمایشهای متعدد سالانه ومنطقه ای مورد نیاز است، بویژه اگر گیاهان تحت شرایط محتلف محیطی کاشته واصلاح شده باشند.

کورمهایی که برای آزمایشهای اصلاحی درنظر گرفته می شوند باید تحت شرایط مشابهی رشد کرده وذخیره شده باشند. در واقع کارآیی برنامه های اصلاحی به مقدار زیادی بر اساس فهم خوبی از فیزیولوژی گیاهی استوار است زیرا دانش برای تعیین شرایط آزمایش مورد نیاز است توسعه بعضی از خصوصیات مثل توانایی گلدهی زمستانه ،عطر گل ومقاومت به پاتوژنهای اصلی نیز مورد نظر است بیماریها نیز یک مشکل اصلی هستند که کشت گلایول با آن روبروست. اصلاح در جهت ایجاد مقاومت به بیماریها ویا حداقل کم کردن حساسیت به آفات و بیماریها یک موضوع حساس است در این صورت باید استفاده از بیوتکنولوژی مورد توجه قرار گیرد.

http://informedfarmers.com/wp-content/uploads/2010/10/Gladioli02_260w.jpg

[ یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:,

] [ 12:19 ] [ امید ] [ ]

گل لادن :

نام علمی : tropaelum majus

خانواده:tropaeolaceae

نوع گیاه:یکساله و مقاوم به سرما

ارتفاع:حالت ایستا ندارد و روی زمین پخش می شود.20-15 سانتی متر

زمان گلدهی:اواسط بهار تا اواخر پاییز

رنگ گل:زرد قرمز نارنجی سفید

روش تکثیر:کاشت بذر در بهار-قلمه و ساقه تا مدتها در آب رشد می کند

ساقه آن بالارونده است واگر به قیم بسته شود از آن بالا می رود.

The image “http://www.taknaz.ir/ax1/467/14.jpg” cannot be displayed, because it contains errors.

http://www.floridata.com/wallpaper/jpg/tropaeolum_majusyel800.jpg

[ یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:,

] [ 12:15 ] [ امید ] [ ]

صفحه قبل 1 صفحه بعد

گلخونه من

درباره وبلاگ

نویسندگان

آخرین پست ها

پیوندهای روزانه

آرشیو ماهانه

آرشیو موضوعی

پیوندها

سایت آوازک

دیگر امکانات

کد گوگل پلاس پیچک

کد جست و جوی گوگل

آوازک

طراح قالب: آوازک